دیوان عمادی شهریاری

دیوان عمادی شهریاری

شاعر: عمادالدین عمادی شهریاری
مصحح: ذبیح الله حبیبی نژاد
ناشر: طلایه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 216
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1381 - دوره چاپ: 1 

مروری بر کتاب 

تیر از خم كمان ،صدف سینه برگشاد      روح از تف سنان ، ورق عمر درشکست

عمادی شهریاری، شاعری زیباسخن و لطیف‌طبع و در قصیده‌گویی منفرد بوده است‏. روش عمادی در شعر، همان روش معهود شاعران در قرن ششم است؛ یعنی افکار و مضامین باریک و دقیق را در عبارات سلیس و ترکیبات بدیع می‌پروراند و اگرچه معانی و مضامین خود را مبتنی بر مسائل غامض علمی یا تصورات خارج از محیط عادت نمی‌کند، بااین‌حال فهم اشعار او گاه به سبب تشبیهات و تعبیرات خاص دشوار می‌شود و برروی‌هم می‌توان گفت سادگی و روانی در غالب اشعار او بیشتر غلبه دارد تا غموض و ابهام بعضی از آنها که نتیجه پیچیدن در اوهام و خیالات باریک و استفاده از الفاظ دشوار و ترکیبات صعب است.

محتوای بیشتر قصاید و قطعات عمادی را مدح سلاطین و امرای باوندی و سلجوقی تشکیل می‌دهد. از میان ممدوحان وی به «سیف‌الدین عمادالدوله بن فرامرز شاه مازندران» علاقه بیشتری دارد و این موضوع هم از تعداد قصاید (13 قصیده از 20 قصیده) و هم از لحن و توصیف عمادی در اشعار مشخص می‌شود‏.

عمادی در جای‌جای اشعارش مخاطب را به زهد و پرهیزگاری در دنیا دعوت می‌کند. برخی قصاید او به‌طور مستقل در خدمت زهد و اندرز هستند و در برخی قصاید نیز بخش تشبیب مشتمل بر این موضوع است. عمادی موضوع زهد و اندرز را در غزلیات و قطعاتش نیز وارد ساخته است.

قرن ششم در تاریخ ادبیات ایران دورۀ مهمی محسوب میشود؛ زیرا این عصر، مصادف با دگرگونی و تغییر سبک شعر فارسی از خراسانی به عراقی و پیدایش سبکی موصوف به «سبک بینابین» است. «عمادی شهریاری» از شاعران اواخر قرن ششم هجری است. این شاعر به طور کلی پیرو سبک خراسانی است و اغلب مختصات این سبک در اشعار او نمود یافته است؛ اما نشانه هایی از سبک بینابین نیز در سروده هایش دیده می شود.  عمادی شهریاری از نظر سبک‌شناسی جزء شعرای پیرو سبک خراسانی است ولی در اشعار وی مواردی از ویژگی های شعر قرن ششم( بیشتر به لحاظ زبانی و فکری) دیده می شود که احتمالاً مربوط به تغییر محل سکونت وی از مازندران به عراق باشد.