خاطره های جنگ دوم جهانی

نویسنده: شارل دوگل
مترجم: کریم کشاورز
ناشر: مروارید
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 1330
اندازه کتاب: وزیری گالینگور روکش دار - سال انتشار: 1363 ~ 1361 - دوره چاپ:  3

کمیاب - کیفیت : درحد نو 

مروری بر کتاب

در سراسر زندگی ام فرانسه را به نحو خاصی در مخیله خویش مصور می ساختم. احساسات و عقل توامان موجد و الهام دهنده آن تصویر بود. بالطبع وجود عاطفی من فرانسه را چون شاهزاده خانم افسانه ها و یا مریمی که به دیوارها منقوش است، متصور می ساخت که دست تقدیر سرنوشت بزرگ و خارق العاده ای برای وی ذخیره کرده باشد. من بالغیره احساس می کنم که حضرت باریتعالی فرانسه را برای کامیابی های کامل و یا بدبختی هایی که عبرت ناظران باشد، آفریده است.

چنانچه معذالک در اعمال و حرکات وی (فرانسه) فتور و پستی مشهود افتد، آنرا امری غیر طبیعی و نامعقول تلقی می نماییم و به خطاهای فرانسویان حمل می کنیم نه به روح و نبوغ میهن. ولی در عین زمان به رهبری جنبه مثبت عقل خویش، بدین نکته مزعن شده ام که فرانسه فقط در صف مقدم می تواند فرانسه باشد و تنها به یاری اقدامات و ابتکارات وسیع و پردامنه می تواند آن مایه تفرقه و تلاشی را که ملت فرانسه در نهاد خویش نهفته دارد، جبران کند. و کشور ما (چنانکه هست) در میان دیگران (چنانکه هستند) باید طالب علو و سربلندی باشد و راست به پای خویش بایستد و الا خطر مرگ تهدیدش می کند. خلاصه به نظر من فرانسه بدون عزت نمی تواند فرانسه باشد...

...در سومین بهار جنگ، سرنوشت، فرمان خویش را صادر کرد. طرفین مهره های خود را بازی کردند. کفه ترازو به سوی دیگر متمایل گشت. در ایالات متحده آمریکا منابعی عظیم بصورت وسایل پیکار درآمد. روسیه به خود آمد و در استالینگراد نهاد خویشتن را نشان داد. انگلیسی ها مجددا در مصر استوار گشتند. پایداری ملت های اسیر و ستمدیده، به ویژه لهستانیان و یوگوسلاویان و یونانیان به حدی افزایش یافت که ارزش نظامی پیدا کرد و در عین حال کوشش آلمان به درجه ای رسید که تجاوز از آن محال بود.

ایتالیا روحیه باخته بود و مجاران و رومانیان و بلغاریان و فنلاندیان امیدهای واهی و نهانی خویش را از دست دادند و اسپانیا و ترکیه رد بی طرفی خویش راسخ تر گشته و پیشرفت ژاپن در اقیانوس آرام متوقف گشت و امر دفاع چین تقویت شد و تمام مقدمات فراهم آمد تا متفقین به جای تحمل ضربه های دشمن، به دشمن ضربه وارد کنند. عملیات پر دامنه ای در غرب تدارک می گشت. من شاهد پیشرفت طرح و اقدام مزبور بودم. من در میان همراهانی که آماج توجه همگان بودند، تا اندازه ای تنها بودم. در جرگه توانگران قرار داشتم اما بسیار مستمند بودم. دلی پر امید ولی در عین حال اندیشناک داشتم. زیرا که عملیات به هر صورتی در می آمد، فرانسه مرکز آن بود...

...آزادی بسیار سریع انجام گرفت. شش هفته پس از آنکه متفقین و فرانسوی ها در "آورانش" نفوذ کردند و در جنوب پیاده شدند، موفق گردیدند به "آنورس" برسند و از "لورن" در ناحیه "وژ" سردرآورند. در اواخر سپتامبر به غیر از "آلزاس" و نواحی اطراف آن و گردنه های آلپ و دره های کنار اقیانوس اطلس، تمام خاک فرانسه اشغال شده بود. ارتش آلمان که توسط قوای مکانیکی متفقین درهم شکسته شده و از طرف جبهه مقاومت فرانسویان مورد هجوم قرار گرفته بود در کمتر از زمانی که برای تصرف خاک فرانسه صرف کرده بود از آن رانده شد و فقط در سر حد آلمان، یعنی در آنجا که دیگر شورش و اغتشاش از عقب سر وی را تهدید نمی کرد، توانست به خود سر و صورتی بدهد.

این مد عظیم وقتی فروکش کرد، به طور ناگهانی جسم فرسوده فرانسه را نمایان ساخت. نتیجه آن شد که حکومت وقت با مسائل متعدد و فوری برای اداره کشوری که از ورطه ی نیستی بیرون آمده بود، مواجه گردید. خصوصا این مسائل موقعی ظهور کرد که حل آنها، با توجه به موقعیت از همه وقت دشوارتر بود. اولا برای آنکه حکومت مرکزی بتواند به طور طبیعی عمل کند، لازم بود که از همه جا خبر داشته باشد و بتواند فرمان ها و دستورها را به مقصد برساند و اجرای آنها را کنترل کند، در حالیکه در مدت چند هفته پایتخت هیچ وسیله ارتباطی با شهرستان ها نداشت و خطوط تلگرافی و تلفنی اغلب قطع و ایستگاههای فرستنده رادیو منهدم شده بود...

شارل آندره ژوزف ماری دوگل ۱۸۹۰-۱۹۷۰؛ که به ژنرال دوگل معروف است، رئیس‌جمهور فرانسه بود. ژنرال دوگل افسر ارتش فرانسه بود. در جنگ اول جهانی شرکت داشت و در نبرد وردون زخمی شد . در جریان جنگ جهانی دوم فرمانده نیروهای فرانسه آزاد شد. پس از جنگ به مقام ریاست جمهوری فرانسه رسید.

در چند دوره که رئیس جمهور بود فرانسه توانست از یک کشور جنگ زده به یکی از کشورهای پیشرفته جهان تبدیل شود . پایه‌گذاری سیاست خارجی مستقل فرانسه بعد از جنگ دوم در برابر فشار آمریکا حاصل سرسختی او بود . جنگ الجزایر و استقلال آن کشور از فرانسه در دوران ریاست جمهوری دوگل رخ داد.

رویدادهای مه ۱۹۶۸ او را از ادامه ریاست جمهوری منصرف کرد و تا آخر عمر در دهکده «کولومبی له دوز اگلیز» به نوشتن خاطرات خود مشغول بود. برخلاف بسیاری از رهبران جهان، پس از مرگ او خانواده‌اش وضع مالی مناسبی نداشتند.