بیاد او ؛ یادواره دکتر مصطفی حبیبی

بیاد او ؛ یادواره دکتر مصطفی حبیبی

نویسنده: محمدحسین میمندی نژاد
ناشر: مولف
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 200
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1328 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو ؛ بر روی جلد اصلی کتاب با گالینگور صحافی شده است

مروری بر کتاب

مصور

حبیبی استادی به تمام معنا بود، بیان شیوا و کلام جذب کننده داشت و در طول یک ساعت کلاس درس نمی‌فهمیدیم کلاس کی تمام شده است. بهترین ارزیابی استاد، دانشجوی اوست وگرنه هیچ کس نمی‌فهمد استاد چند مرده حلاج است. دانشجویان عاشق دکتر حبیبی بودند. در ترحیمش یکی از استادان برای این‌که افسردگی و سرخوردگی ما را التیام بخشد گفت"چرا افسرده شده‌اید، سعی کنید دکتر حبیبی شوید و بمیرید، دکتر حبیبی نمرده و زنده است" و به واقع چنین بود و چنین است نام او تا دانشگاه تهران زنده است و زنده خواهد ماند.

دکتر مصطفی حبیبی گلپایگانی را باید پدر آسیب شناسی ایران نام نهاد. حیف که در ریعان شباب در سن 44 سالگی به مرض سکته قلبی در بخش دکتر عزیزی با دردی جانکاه که بعدا دکتر عزیزی راوی آن جهان ما بدرود گفت وشاگردانش را در عزایش به ماتم نشاند. که هنوز از اومی گویند و از کارهایش و خدماتش در تاسیس آن رشته واوین قدمهایش در برپایی کرسی آسیب شناسی.

در یکی از روزهای سال 1283 در خانه میرزا محمد علی خان گلپایگانی نوزادی قدم به عرصه وجود نهاد که نام او را مصطفی  گذاشتند. میرزا محمد علی خان گلپایگانی اهل علم بود و در وزارت معارف کار می کرد. مقتضی چنین است که اهل عالم از مال دنیا نصیب و بهره ای نداشته باشند. میرزا محمد علی خان هم از این قانون مستثنی نبود.

مصطفی خان کوچولو در خانه اجاره ای کوچه باغ مروی دوران طفولیت را گذرانید. موقع مدرسه رفتنش رسید. مدرسه اقدسیه نزدیک بود .برای تحصیلات ابتدایی مقدماتی به آن مدرسه رفت. شاگرد خوبی بود. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی به مدرسه دارالفنون داخل شد.مصطفی جدی و ساعی بود، معلمینش او را دوست داشتند. در سال 1304 در امتحانات نایی دوره متوسطه شرکت کرد و دیپلم متوسطه شعبه علمی را گرفت. در مدرسه ناصر خسرو تاریخ طبیعی درس می داد و به حدی خوب درس می داد که مدیران مدارس دیگر هم به فکر افتادند از وجودش بهره مند شوند.