ای کاش گل سرخ نبود

ای کاش گل سرخ نبود

نویسنده: منیژه آرمین
ناشر: سوره مهر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 276
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1378 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

گللر به عکس پدرش که غمگین به نظر می‌رسید، نگاه کرد. قصه را از آن شب برفی که پدری دخترش را نفرین کرده بود شروع کرد. سه جفت چشم، یک جفت سیاه و دو جفت عسلی، به قصه‌ای که آمیزه‌ای از واقعیت و خیال بود، گوش دادند. کم‌کم چشم‌هایشان گرم شد و خوابیدند، ولی بقیه قصه همچنان در ذهن گللر و اشرف‌السادات ادامه یافت. بچه‌ها، در میان خواب و بیداری و در رویایی که تازه شروع شده بود، صدای در را شنیدند

پشت پنجره های شب گرفته ، دو اسب را به کالسکه بسته اند ، یکی سفید و یکی سیاه، بخاری که از دهان اسب ها بیرون می زند ؛ همچون ابری خاکستری در فضای لاجوردین محو می گردد .

اسب ها خسته اند . نفس نفس می زنند . گویی راهی دراز را پیموده اند ؛ راهی از اعماق زمان از کجا ؟ از کجا او را اینجا آورده اند ؟! جایی که پر از صدای پیرزنی است که یک هفته آواز او در خانه سالمندان پیچیده است .
پنجره های بخار آلود و دیوار های سرد و خاکستری پر از انعکاس یک ترانه قدیمی ترکی است که با آهنگی غم انگیز زمزمه شده است.

ای کاش گل سرخ نبود
زرد و پژمرده هم نمی‌شد
ای کاش این جدایی و مرگ
هیچ کدام نبودند
ای کاش گل سرخ نبود...

این رمان در آغاز، مخاطب را با خود به آسایشگاه زنان سالمند می برد که مرگ را انتظار می کشند. در میان آنها اما «گللر» نمی خواهد بمیرد و انبوهی خاطره از گذشته هایی خاک گرفته دارد که در نظر دیگران وهم و خیال می آید. با این همه نویسنده ای از راه می رسد و با او همسفر می شود تا بروند به دور های دور. حالا «گللر» از دلدادگی اش می گوید به مهدی، پسر نظامی سید میرزا مهاجر. خانواده و خاصه پدرش مخالف این وصلت هستند، اما گللر نفرین پدر را به جان می خرد و با مهدی می رود. شوهر نظامی اش که دستی بر موسیقی و شعر و خوشنویسی دارد، او را با خود می برد به سرزمین های ناشناخته، به میان ترکمن ها. بعد به دست گللر تار می دهد تا بنوازد و هر دو در نمایشنامه ای ایفای نقش می کنند.

نام رمان از ترانه‌ای ترکی و قدیمی گرفته شده  و رمانی واقع‌گرای اجتماعی سیاسی است که در آن به مسائلی که در سال‌های اقتدار رضاخانی و سپس محمدرضا پهلوی رخ داده است اشاره می‌شود. مهم‌ترین ویژگی روایی رمان استفاده از زمان‌مندی است؛ یعنی زمان حال روایت که با فعل زمان حال بیان شده در خانه سالمندان است، اما اصل رمان بازگشت به گذشته‌هایی است که ماجراهای اصلی رمان را بیان می‌کند.