آهنگ زمان

آهنگ زمان

نویسنده: کارلو روولی
مترجم: محمد ابراهیم محجوب
ناشر: گمان
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 194
اندازه کتاب: پالتویی - سال انتشار: 1398 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

چرا گذشته و نه آینده را به یاد می آوریم؟
منظور از "جریان" زمان چیست؟
آیا ما در زمان وجود داریم یا زمان در ما وجود دارد؟

نویسنده در کتاب "نظم زمان" ما را دعوت می کند تا در مورد ماهیت زمان سوالاتی این چنینی را در نظر بگیریم که همچنان فیزیکدانان و فیلسوفان بروی آن سوالات کار میکنند.سوالات بسیار جذابی که پاسخ به آن ها هم متقابلا جذاب خواهد بود.

برای بیشتر خوانندگان این زمینه ناآشنا است. همه ما زمان را تجربه می کنیم ، اما هرچه دانشمندان بیشتر درباره آن بیاموزند و آموزش هایشان را منقل کنند، اسرارآمیز تر باقی می ماند.ظاهرا این از ویژگی های عجیب زمان میباشد. ما از زمان به عنوان ابزاری یکنواخت و جهانی استفاده میکنیم،ابزاری که از گذشته به آینده به طور پیوسته حرکت می کند ، اندازه گیری شده توسط ساعت.

روولی این فرضیات را یکی یکی از بین میبرد می کند ، جهانی عجیبی را آشکار می کند و فرض میکند که اصلی ترین ابزارش یعنی زمان در آن از بین می رود. او توضیح می دهد که چگونه تئوری گرانش کوانتومی سعی در درک و معنای چشم انداز شدید ناشی از این جهان بی انتها دارد. وی با بیان ایده هایی از فلسفه ، علوم و ادبیات ، نشان می دهد که درک ما از جریان زمان به دیدگاه ما بستگی دارد ، درک بهتر آن از ساختار مغز و احساسات ما شروع می شود تا از عالم جسمی.

کتاب سه بخش دارد و سعی دارد ترسناک بودن فلسفه را از آن بگیرد و درکش را آسان‌تر کند.
در بخش اول نویسنده به ما می‌گوید چیزی شبیه به این زمانی که به آن باور داریم و زندگیِ روز و ماه و سالمان را بر آن بنا کرده‌ایم وجود خارجی ندارد. او از راز زمان سخن می‌گوید. باور ما را به «یگانه بودن زمان » نقض می‌کند و نشان می‌دهد زمانِ یگانه‌ای بر جهان حاکم نیست، بلکه هرکس هرجایی هست زمان خاص خودش را دارد.

باور ما به «جهت‌دار بودن زمان » را به چالش می‌کشد و ما را درگیر این فکر می‌کند که چرا، برخلاف اینکه در هیچکدام از قوانینی که سازوکار جهان را توصیف می‌کنند تفاوتی میان گذشته و آینده نیست، کل زندگیِ ما بر این باورِ قدیمی بنا شده است.

چیزی به نام لحظه اکنون وجود ندارد و در جهان هرکس اکنون خودش را دارد. در بخش دوم شرح می‌دهد چگونه در ادامه‌ی پژوهش‌های استادان پیش از خودش، و همگام با پژوهشگران دیگر، می‌کوشد بدون استفاده از مفهوم زمان، از ساختار و سازوکار جهانِ بی‌زمان سر در بیاورد و در بخش آخر سخن از این در میان است که چگونه جهانی را که برایمان آشناست و با مفاهیم آن کنار آمده‌ایم را با دنیای جدید سازگار کنیم.