داستان و نقد داستان RSS Feed

گروهی از مردم شهر در ایستگاه میانه راه کنار یکی از شهرکهای ایالت کانزاس منتظر ورود قطار شبانه بودند که تا آن موقع بیست دقیقه تأخیر کرده بود. برف انبوهی همه جا را پوشانده بود. در زیر نور کمرنگ ستارگان ، ردیف درختان آن سوی مرغزارها ی وسیع و سپید جنوب شهر، کمانهای مات و دودی رنگی بر پهنه آسمان صاف ساخت..

هر چه زمان بیشتر می گذشت ، این رویا بیشتر تسخیرش می کرد ، رویایی واحد : رویای اینکه روزی آوازی زاده شود که نام او را بزرگ بدارد؛ آوازی که خودش هم شبانگاه در کوهستان در زیر آسمان پوشیده از ابر بتواند آن را بشنود . ولی پس از آن همه سالها ، هرگز کسی به فکر نیفتاد بود که او را بسراید . با حیرت می اندیشی..

اریک مرا تحت نظر دارد. من هم از او چشم بر نمی گیرم. هردو اسلحه در دست داریم و پس از بررسی و مشورت تصمیم گرفته شده است که ما این اسلحه هارا مورد استفاده قرار دهیم و یکدیگر را زخمی کنیم. اسلحه هایمان پرند . ما تپانچه هایی را که فلز سردشان به تدریج در دستهایمان گرم می شود و در تمرینهای طولانی مورد آزما..

پرستار به اتاقی آمد که بیلی در آن نشسته بود. نگاهی به دور بر انداخت تا به خود اطمینان دهد که همه چیز طبق میل دکتر است . در بیمارستانهایی از نوع بیمارستانهای آنها ، به آدمهایی به سر شناسی دکتر عادت نداشته و هر باری که دکتر برای دیدن بیل می آمد پرستار نگران می شد که مبادا دکتر چیزهایی از او بپرسد و ..

سه تایی دور میز نشسته که یک نفر ، سکه ای در شکاف دستگاه موزیک انداخت و دستگاه آهنگی را از سر گرفت که تمام شب پخش شده بود ، فرصت نکردیم به بقیه اش فکر کنیم . قبل از اینکه یادمان بیاید کجا هستیم قبل از اینکه جهت باد را بفهمیم ، اتفاق افتاد. یکی از ما کورمال کورمال دستش را به طرف پیشخوان درازکرد( ما دس..

مرد که هیچگاه ثمربخشی محض را باور نداشت، بی‌پرداختن به کاری سودمند غرقه در خیالاتی بود غریب. تندیس‌هایی کوچک می‌ساخت: مردان و زنان، برج‌ها و باروها و سفالینه‌هایی آذین شده با صدف‌های دریایی. نقاشی نیز می‌کرد و بدینسان وقت را به کارهایی تباه می‌کرد که بی‌ثمر می‌نمود و بی‌حاصل. بارها عهد کرده بود که خ..

روزی که «استفانوروا» دوازده ساله شد، از پدرش که صاحب و ناخدای یک کشتی زیبای بادبانی بود خواست تا به عنوان هدیه تولدش، او را با خود به کشتی ببرد و گفت: «من هم وقتی بزرگ شدم، می‌خواهم مانند تو روی دریا بروم و ناخدای کشتی‌های حتی بزرگتر و قشنگ ‌تر از کشتی تو بشوم». پدرش پاسخ داد: «خدا پشت و پناهت باشد ..

در زمانی که اقوام وحشی و چادرنشین به شهرها هجوم می‌‌آوردند، یک شهرنشین جوان و ثروتمند به نام جوزپه گودرن، در مرز شمالی شهر، برج بسیار بلندی با اتاقی در بالای آن، برای خود ساخت تا بیشترین ساعات روزهای خود را در آن بگذراند. از آن بالا، قسمت زیادی از جاده‌ای که به طرف شمال می‌رفت زیر نظر بود، جاده‌‌ای ..

بلند و سنگ ‌ساز و به شکل نیم‌دایره کاملی است زندان و کف سنگینش اندکی بالاتر از قطر آن قرار دارد. همین بر هیمنه پهن و صلابتش می‌افزاید. دیواری دو نیمش می‌کند که با همه بلندی به طاقی سقف قد نمی‌دهد. در سویی منم، «تسیناکن» کاهن «کهولم»، که «پدرو دو آلواردو»ی شکنجه‌گر به آتشش کشید؛ و در دیگر سو ببری که ..

اندیشیدید : این دره ، این دهکده میان این کوهستانها ، از آن من، زادگاه من، و سرزمین خیال انگیز من است ، و همه چیز همانطور که بود ، بی تغییر. آبفشانها هنوز دایره وار می چرخند و بر روی چمن ها آب می افشانند. باز همان زادگاه قشنگ قدیمی ، همان سادگی و حقیقت.همچنان که در امتداد خیابان آلوین گام برمی داشت..

بعد ظهر بود ابرهای عظیمی در آسمان حرکت می کردند، در کسالت یک اطاق نیمه تاریک دختر جوان بر توده ای از خرت و پرت نزدیک پنجره نشسته بود و به ندرت تکان می خورد، به نظر می رسید منتظر حادثه ای خاص در زمانی مشخص است ، شاید دیداری درغروب آفتاب ، پیامی یا فرمانی.دخترک به آهستگی دستش را پشت دست دیگر می کشید..

هوا به شدت گرفته و بارانی بود ، ترافیک صدای بوق ماشینها و رانندگان که بر سر هم فریاد می کشیدند حال و هوای غریبی به خیابان داده بود . من در حال برگشتن از کلاس روا نشناسی تحلیلی بودم و در حالی که دستم انباشته از کتابها و جزوات متعدد بود از سراپا خیس شده بودم و به انتظار رسیدن تاکسی ، اما دریغ از یک تا..