گزیده شورانگیزترین غزلیات شمس تبریزی

نویسنده: مولانا جلاالدین محمد بلخی(مولوی)
مصحح : بدیع الزمان فروزانفر
ناشر: طلیعه پویش
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 312
اندازه کتاب: وزیری سلفون - سال انتشار: 1388 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب 

شیخ شمس الدین محمد بن علی بن ملک داد تبریزی ، مردی عالم و فاضل و دانشمندی عالیقدری بود که از معارف اسلامی و دقایق عرفان و تصوف و خصایص احوال و منازل سالکان این راه بخوبی آگاهی داشت ، اما از مراحل ظاهری گذشته و از این آشیانها پرواز کرده شاهباز خوش شکار آسمان گیرای اوج حق و حقیقت شده بود . با تجرد از علایق دنیوی دل کنده ، همه جا بی نام و نشان سفر کرده و روزگار بسیر آفاق و انفس می گذرانید.

راهی که این عارف آسمانی طی طریق نمود و برای مولانا ترسیم نمود و بسیاری که هنوز خام اند و قدرت ادراکش را ندارند و به تعبیراتی می پردازند که دور از حق و حقیقت است مولانا خود دراین مورد گوید :

شمس تبریزی بروحم چنگ زد
لاجرم در عشق گشتم ارغنون

شمس تبریزی روح جلال الدین را به پرواز درآورده ، همومی لذید و توصیف ناپذیر نویدهای غامض و مرموز ، نشئه ای مجهول و دوار انگیز در او پدید آورد . چنانکه خود گوید :

تو هنوز ناپدیدی
تو جمال خود ندیدی
سحری چو آفتابی
زدرون خود درآیی

همچنین فرماید :

ز زمان و زمکان باز رهی گر تو ز خود
چو زمان بگذری و همچو مکان بستیزی

شمس الدین محمد ملک داد تبریزیجهت مولانا جلال الدین وسیله بروز شور و نبوغ فوقالعاده و خارق العاده ای بود که جلال الدین در ذات وجود خود نهفته داشت و او خویشتن را فقط ابزار و آلتی برای تجلی دین التفات می یافت و اندک اندک غزلیات او که از حقیقتی محسوس یعنی از وجود ظاهری شمس الدین محمد تبریزی ملهم شده بود جنبه معنوی صرف یافت و قدم به قدم بحد کمال نزدیک شد تا به آستانه درک حقیقت مطلق رسید.