کتابشناسی موسیقی در ایران ؛ 1354 تا 1383

کتاب شناسی موسیقی در ایران

نویسنده: سیمین حلالی 
ناشر: ماهور
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 800
اندازه کتاب: وزیری سلفون قابدار - سال انتشار: 1386 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

1354 تا 1383

کتاب شناسی جامعی است از کتاب‌ها و مقالات چاپ  شده در ایران و پایان نامه‌ها و طرح‌های پژوهشی درباره‌ی موسیقی از ۱۳۵۴ تا ۱۳۸۳. این کتاب شناسی که حاصل مراجعه به ۲۵ کتابخانه‌ی تخصصی کشور است در ۱۶ فصل موضوعی تنظیم شده که عنوان‌های برخی از آنها به این قرار است: فلسفه و زیبایی شناسی، تاریخ و نقد، سازها، موسیقی رقص، موسیقی کودک و غیره. نمایه‌های کتاب (نام‌ها، موضوع‌ها، آثار و نشریات) دسترسی به مدخل‌ها را که تعداد آنها به ۱۲۲۳۶ می رسد آسان می‌کنند.

موسیقی به عنوان یکی از شاخه های والای معرفت خصیصه ای دوگانه دارد ؛ زیرا از سویی هنری ناب و از سوی دیگرعلمی است تمام عیار که در مجموعه ی عظیم فرهنگ بشری جایگاه ویژه و مهمی دارد .اما در سازمان اجتماعی - همچون بسیاری دیگر از رشته ها -شکل دهنده ی صنعتی بزرگ است که با زیرمجموعه های فراوان خود و در اختیار گرفتن میلیونها انسان متخصص در رده های مختلف نقش تاثیرگذار ، مهم و بسیار حساسی را در اقتصاد ، سیاست ، تعلیم و تربیت و سایر مسائل اجتماعی به عهده دارد .

چاپ نوشته‌هایی برای شناخت مراجع تخصصی موسیقی در ایران تاریخ طولانی ندارد. اولین مقاله‌ی مستقل از این دست در فروردین ۱۳۴۲ با عنوان «تالیفات بزرگ در موسیقی ایران» تالیف ساسان سپنتا و بعدی در خرداد ۱۳۴۵ با عنوان «کتابهای خطی درباره موسیقی در کتابخانه مدرسه عالی سپهسالار و کتابخانه مجلس شورای ملی» تالیف «منوچهر باستانی» است که به ترتیب در شماره‌‌ی ۱ دوره‌ی ۱۱ مجله‌ی ‌»موزیک ایران» و ۱۰۴ و ۱۰۵ مجله‌ی «موسیقی» به چاپ رسید. همچنین اولین اثر چاپ شده در این مورد کتاب محمدتقی دانش‌پژوه است که درباره‌ی تعدادی از نسخ خطی مربوط به موسیقی ایران (فارسی-عربی) (قبلا بخش‌هایی از آن به شکل مقاله نیز منتشر شده بود) در کتاب‌خانه‌های جهان در سال ۱۳۵۵ منتشر شد.

به احتمال زیاد، تعداد نوشته‌های موسیقی با وجود افزایش چشم‌گیر بعد از مشروطه و فراگیر شدن مطبوعات هنوز آن قدر زیاد نبوده که نیاز به تالیف کتاب‌شناسی موسیقی احساس شود. شاید هم روش‌های تحقیق یا فعالیت‌های پژوهشی انجام شده در آن سال‌ها و نحوه‌ی استفاده از مستندات و ارجاعات به گونه‌ای نبوده که پژوهش‌گران احساس نیاز کنند ...