کتاب عبهرالعاشقین از مهمترین تالیفات جناب شیخ روزبهان ، در باب عشق است و به حق باید گفت ، بدین طلاقت و روانی کسی حق عشق را ادا و درد عشاق را دوا ننموده است.وی این کتاب را به سفارش برخی شاگردان و دوستان خویش که درباره عشق انسانی و عشق ربانی پرسش می‌کردند، تالیف کرد.ماهیت وجود هر عشق، وصف عاشقان، عشق و امتحان الهی، نزول و تربیت عشق، مقامات عاشق، خوف و رجای عاشق، مکاشفه عاشق، محبت و شوق عاشق، و کمال عاشق از جمله موضوعات کتاب هستند...

شیخ شهاب الدین سهروردی ، شیخ روزبهان را به عنوان هوالعارف العاشق می نامد زیرا آشنا داند صدای آشنا.شیخ در سبب تالیف این کتاب می فرماید :
عزیزی از من خواست شرحی درباره عشق انسانی و عشق ربانی در کتابی مختصر به فارسی بنگارم ، امتثال امر کردم و این کتاب را تصنیف نمودم تا دوستداران و عاشقان را سیری در مقام انس و گلی خوشبوی از کوی دوست باشد...

کتاب، شامل یک مقدمه و ۳۲ فصل است.روزبهان، در حالات و مقامات خاص عرفانی، این کتاب را نوشته است. وی، همان گونه که می‌اندیشیده، سخن گفته و شاید موفق نشده است که بار دیگر در آن تجدید نظر کند. در چنین حالی، آشکار است که لفظ فدای معنی می‌شود، قواعد دستور زبان و فصاحت و بلاغت مهمل می‌ماند؛ این است سر خرده‌هایی که ممکن است از لحاظ فنون ادبی بر مندرجات این کتاب گرفت ؛ جمله‌ها و عبارت‌ها کتاب معانی لطیف و نغز و دل کش روزبهان نمی‌آورد. گفتار او همچون گلی است که تا در دست بگیرید، پرپر می‌شود و یا چون ماده‌ای کیمیاوی است که به مجرد رسیدن اندک حرارت بخار گردد. زبان او، زبان احساسات است؛ زیبا و زیبایی را می‌ستاید و به هر دو عشق می‌ورزد.

در عبهر العاشقین، آیات قرآن (گاه تمام آیه و گاه بخشی از آن) مکرر به کار رفته است. احادیث قدسی و نبوی ، مخصوصا احادیثی که مورد استفاده و علاقه صوفیان است، در این کتاب بسیار آمده است و حتی بعضی از آنها مکرر شده است. امثال و حکم و کلمات بزرگان صوفیه (به عربی و فارسی) در این کتاب فراوان است. اشعار عربی و فارسی نیز مکرر، مخصوصا در پایان هر فصل، به شاهد آورده شده. به نظر می‌رسد که غالب رباعیات، در پایان هر فصل، از خود روزبهان باشد.

فصل و عنوان آن را به عربی آورده؛ مثلا گوید: «الفصل الرابع، فی فضیلة المحبین الذی یالفون الحسن و المستحسن و المحبوبین المستحسنین».

آوردن جمله‌ها و عبارت‌های مسجع ، از خصایص این کتاب است.
بنابراین، اصولا نثر عبهر العاشقین، نثری است مرسل؛ مع هذا روزبهان، می‌کوشد که مطالب بسیار را در عبارات اندک بگنجاند و به تعبیر ادبی، وی، در «ایجاز» کوشاست.