کاتاسترویکا ؛ دهکده‌های پوتمکین گورباچف

نویسنده: الکساندر زینوویف - هنری کیسینجر
مترجم: عبدالرحمن صدریه
ناشر: آبی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 200
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1369 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت: درحد نو

مروری بر کتاب

با مقدمه ای از هنری کیسینجر درباره گورباچف

تلاش‌های سیاسی گورباچف، کمابیش از سال 1950 آغاز گردید و تا سال 1978، رهبری سازمان جوانان حزب کمونیست منطقه‌ای و برخی از تشکیلات حزبی را پذیرفت. وی در سال 1978 میلادی، دبیر کمیته‌ی مرکزی حزب کمونیست شد و هفت سال پس از آن، به مقام دبیر کلی حزب (1985) رسید.در سال ۱۹۷۹ گورباچف به دفتر سیاسی پیوست و در آنجا از پشتیبانی "یوری آندروپوف"، که او هم از اهالی "استاوروپول" بود، برخوردار شد. در همان زمان کوتاهی که "آندروپوف"، رهبر شوروی بود، گورباچف باز هم پیشرفت کرد. 

دوران تصدی "اندروپوف" بسیار کوتاه بود و پس از مرگ وی در سال 1984 گارد قدیمی حزب در آخرین عملکرد، "کنستانیتن چرنکو" را که 72 ساله بود، دبیر اصلی حزب نمود. چرنکو در طول همین سالها به اندازه‌ای بیمار بود که بیشتر زمانها، گورباچف (معاون وی)، قدرت سیاسی حکومت بر کشور را در دست داشت. 

گورباچف،به عنوان یکی از مقامات حزب کمونیست، سفرهای بسیاری به بیرون از کشور داشت که این سفرها، نقش مهمی در شکل‌گیری دیدگاههای سیاسی و اجتماعی او داشته است. گورباچف امید داشت که برنامه‌های بازسازی اقتصادی او (پروستریکا) در کشور، سبب افزایش سطح زندگی و بازده کارگران شود، ولی بسیاری از بازسازی‌های او رادیکال به شمار رفته و با مخالفت‌هایی از درون حکومت شوروی روبرو شدند.

نخستین بازسازی مهم او در سال ۱۹۸۵ با نام "بازسازی الکلی" انجام شد. می‌توان گفت که "بازسازی الکلی"، یکی از نخستین اقداماتی بود که سلسله ی زنجیرواری از رویدادها را رقم زد و سرانجام، منجر به فروپاشی اتحاد شوروی شد.
قانون "کوپراتیو‌ها" که در ماه مه ۱۹۸۸ بیان گردید، شاید رادیکال‌ترین گونه‌ی بازسازی اقتصادی دوران رهبری گورباچف بود. از زمان "نپ" در دوره ی "لنین"، این نخستین بار بود که (بر پایه‌ی این قانون جدید)، مالکیت خصوصی برای برخی از کسب و کارها روا دانسته شد. 

این حقیقت دارد که کتاب‌های تاریخ را می‌توان از نو نوشت اما گذشته یک جریان را نمی‌توان از ذهن جامعه‌ای که زنده و پویا و بیدار است و بصیرت دارد پاک کرد.تجدید‌نظر در نگرش به گذشته‌ها به خودی خود اقدامی برای پیشرفت یک جریان اجتماعی نیست.