ژیگا ورتوف ؛ سینمای مستند

ژیگا ورتوف

نویسنده: ن. پ. ابراموف
مترجم: قاسم روبین
ناشر: ناهید
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 108
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1384 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

سینمای مستند

سینمای جدید شوروی بلافاصله بعد از انقلاب ۱۹۱۷ عهده دار وظایفی شد که عمدتا از جانب لنین تبیین شده بود: تولید فیلم های جدید متکی به افکار کمونیستی و مبتنی بر واقعیت سرزمین شوراها در واقع با پرداختن به وقایع روز میسر است. این نوع سینما، که بنا به گفته لنین باید به رویدادهای زندگی روزمره بپردازد ، در اساس نوعی روزنامه تصویری هنری بود، با همان مشی و شیوه روزنامه های معتبر روسیه شوروی.

این تعاریف از سینما عمدتا تأکیدی است بر مولفه های واقعی جهت ارتقای سینمای شوروی، یا به عبارتی اشاراتی است بر خصیصه واقعگرایانه هنر و نیز اصل ارتباط هنر با واقعیت واقعیتی که هنرمند را بر آن می دارد تا ناظر دقیق زندگی باشد....

داوید آبیلیویچ کافمن در یک خانواده‌ روشنفکر یهودی در منظقه‌ بیاویستوک لهستان که سپس بخشی از امپراتوری روسیه شد به دنیا آمد. پدرش کتابدار بود.او بعد از ۱۹۱۸ نام خانوادگی یهودیش را به روسی یعنی آکرادیویچ تغییر داد. کافمن در دانشکده هنرهای زیبای بیاویستوک مشغول تحصیل موسیقی بود تا اینکه در سال ۱۹۱۵ به خاطر تهاجم ارتش آلمان محبور به فرار به مسکو شدند.طولی نکشید که کافمن‌ها به پترگراد رفتند یعنی همانجایی که داوید کافمن شروع به نگارش شعر، داستان‌های تخیلی و ساتیر -هجونامه- کرد.

در سال ۱۹۱۶-۱۹۱۷ کافمن مشغول به تحصیل پزشکی در دانشگاه سایکونئوروژیکال سن پترزبورگ شد و در وقت‌های آزادش مشغول به تجربه تلفیق‌های صدایی شد. سپس نام ژیگا ورتوف (فرفره چرخان) را برای خود برگزید؛ ژیگا در زبان لهستانی به معنی فرفره و ورتوف از فعل روسی вертеть به معنی چرخیدن گرفته شده‌است. نوشته‌های ورتوف در فیلم‌های خبری روزانه کینو - پراودا نشان از رمانتیسیسمی انقلابی می‌داد.