چگونه نیچه بخوانیم

چگونه نیچه بخوانیم

نویسنده: کیت‌انسل پیرسون
مترجم: لیلا کوچک منش
ناشر: رخ داد نو
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 160
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1388 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

نویسنده کتاب حاضر، خواننده را با سبک متمایز فلسفی نیچه و سیر بسط تفکر او آشنا می‌کند. به واسطه خوانش‌هایی دقیق از گزین‌گویه‌های نیچه، او پاره‌ای از بهترین ایده‌ها، اما در عین حال بدفهم‌شده‌ترین آنها را توضیح می‌دهد که از آن‌جمله می‌توان به ایده‌های بازگشت‌ ابدی و فراانسان اشاره کرد. به این ترتیب این کتاب طبیعت هماورد خواهانه تفکر نیچه را درباره عنوان‌های کلیدی هم‌چون زیبایی، حقیقت و حافظه نیز روشن می‌کند. نقل‌قول‌ها از آثار نیچه نقل شده‌اند که از آن جمله‌اند؛ انسانی، بسیار انسانی ـ دانش شاد ـ چنین گفت زرتشت و تبارشناسی اخلاق.

خواندن آثار متفکران بزرگ، کاری است که برای انجام دادن آن، اندکی بیش از معمول باید جسارت و شهامت به خرج داد. گاهی گذشته از آشنایی با اندیشه و گرایش فکری یک متفکر باید با سبک نوشتار و شیوه پردازش‌های فکری وی نیز آشنا بود؛ به هررو، برای درست فهمیدن اندیشه یک متفکر، راه‌های پیچیده‌ای پیش روی ما هست.

برای تحقق منظور فوق، تا به حال روش‌های فراوانی آزموده شده است. از جمله اینکه بسیاری نویسندگان، به نوشتن شرح‌حال خود یا متفکری در حیطه شناخت و تخصص خود دست زده‌اند یا عده‌ای خوانش مستقیم آثار متفکران را پیشنهاد کرده‌اند و آن را بهترین راه برای فهم اندیشه وی دانسته‌اند. به هر حال این مساله، همواره امری جدی در زمینه خوانش و تحلیل و نقد و بررسی آثار متفکران بزرگ بوده و هست.

یکی از بهترین منابعی که برای آشنایی با طرز خوانش و فهم اندیشه و آثار برخی متفکران سرشناس تهیه شده، مجموعه‌ای است تحت عنوان «چگونه... بخوانیم.» مجموعه‌ای که تحت نظر سایمون کریچلی و توسط نویسندگان خبره و مسلط به موضوع نوشته شده است.» 

کتاب یاد شده، مانند کلیشه‌های کلاسیک گذشته، به معرفی متفکر مورد بحث و گفتار درباره وقایع زندگی وی نپرداخته است بلکه به شیوه‌ای جدید، خواننده را با ماجراهای زندگی و افق‌های اندیشه اندیشمند آشنا می‌کند: در کتاب‌های این مجموعه، منتخبی از آثار متفکر مورد بحث در کنار هم و به شکلی منسجم و در عین حال تفکیک شده، گنجانده شده است، به طرزی که خواننده با سیر تحول فکری و اندیشه و آثار یک اندیشمند آشنا شود و اطلاعات بنیادی، یعنی آنچه برای چنین معرفتی ضروری و لازم است را برای خوانش و فهم آثار متفکر به‌دست آورد.