این‌قدر از محاسن ما سخن گفته‌اند که دلیلی ندیدم من هم چنین کاری را صورت دهم. پس تصمیم گرفتم معایب خودمان را برشمرم. تا به حال ما تبریکات فراوانی برای هم فرستاده‌ایم. واقعا چگونه می‌شود یک نفر نداند که مشکل دارد و مشکلش را نشناسد و آن وقت توقع داشته باشد که مشکلش حل شود؟ این به معجزه شبیه است. ما مشکل جدی داریم. ما به هر دلیلی زیادتر از ملل دیگر دروغ می‌گوییم.

تملق اگرچه خوشایند نیست، تک تک خودمان می‌دانیم چقدر تملق می‌گوییم. ما ترس بی‌جای فراوان داریم. فرهنگ اعتراض هم در ما وجود ندارد و این در بسیاری مواقع تبدیل شده به ظلمی برای دولت‌ها و حکومت‌هایی که برما حکومت کرده‌اند. من قصد ندارم وارد سیاسیت بشوم ولی بسیاری از مردم از شدت ترس و خودسانسوری کارهایی می‌کنند و در خلوت آن را به حکومت‌هایی که بالای سرشان است نسبت می‌دهند. در صورتی که این‌ها معنی اختناق را هنوز نمی‌دانند.

ممکن است با خواندن این معرفی تصور کنید مجموعه‌ای از قوانین جادویی انتظارتان را می‌کشند که با دراختیار داشتن آن‌ها تا ابدالدهر از هرگونه مطالعه‌ی عمیق در حوزه‌ی جامعه‌شناسی معافید. اما ارمغان کتاب صوتی پی نکته‌هایی بر جامعه شناسی خودمانی - همانطور که پیشکسوتان این وادی می‌دانند - پرسش‌هایی است که به شما هدیه می‌دهد. شنیدن تاملات پربار و در عین حال جذاب حسن نراقی نه صید ماهی بلکه آموختن درس ماهیگیری است.

کمتر کسی می‌داند که راه‌حل‌های اجتماعی هم مانند درمان‌های پزشکی تاریخ انقضا دارند و نمی‌توان با نسخه‌ای که سال‌ها پیش جواب داده، به سلامت از بحران‌های امروز عبور کرد. حال اگر جامعه‌ مانند ایران متکثر و تشکیل شده از قومیت‌ها و فرهنگ‌های گوناگون باشد؛ چالش‌ها و پیچیدگی‌های آن هر روز متنوع‌تر می‌شوند. لذا اگر می‌خواهید در رویارویی با طوفان‌های اجتماعی آماده باشید پیش از هر چیز به نگاهی «جامعه‌شناسانه» نیاز دارید، همان چیزی که حسن نراقی در کتاب صوتی پی نکته‌هایی بر جامعه شناسی خودمانی به شما عرضه می‌کند!