دلمشغولی اصلی محمدحسن شهسواری در سال های اخیر ، کار مطبوعاتی بوده است ، از این رونگاه مطبوعاتی او در نگارش نخستین رمانش نیز موثر بوده است. چنین تاثیری را می توان از نزدیکی زمان وقوع داستان به زمان حاضر و نیز ثبت واقعه نگارانه ی اثر نتیجه گرفت. با این همه پاگرد رمان روان و پرکشش شهسواری، او را هم چون نویسنده ای جدی ، جسور و جوان به جامعه ادبی معرفی می کند.

داستان شخصیت هایی از قشر های مختلف اجتماعی،که هر کدام به نحوی طی فرار از شلوغی ها، سراز پاگرد خانه ای در کوچه ای بن بست در آورده اند. در ابتدا طی هر فصل داستان هایی به ظاهر بی ارتباط به هم روایت می شود اما با جلو رفتن کتاب این داستان ها به نحوی ظریف به هم می پیوندند و تکه ای از پازل کلی اثر را تشکیل می دهند.

پاگرد روایتی پر کشش دارد که خواننده را تا اخر مشتاق نگه می دارد. نویسنده موفق شده است ضعف اساسی رمان های سیاسی یعنی خلق شخصیت های کاریکاتورگونه را در کتاب خود پشت سر بگذارد و به زیبایی شخصیت ها و تیپ هایی از گروه های مختلف سیاسی اجتماعی را خلق کند. شهسواری در این اثر تکنیک های متنوع داستان نویسی را به خوبی یه کار گرفته است تا در انتها کتابی بنویسد که هم از نظر و هم محتوا مخاطب مشتاق را اقناع کند.

این رمان به خوبی توانسته است از این حادثه ی مهم تاریخ معاصر ایران برای خلق داستان خود بهره بگیرد و به جای بیان شعاری و شخصیت پردازی ضعیف این مدل رمان ها، از بیانی پخته و منطقی و تا حدی به دور از جانب داری استفاده کند تا آینه ای در مقابل تاریخ معاصر ایران و گروه های مختلف درگیر در این حوادث بگذارد.