آیا تابه‌حال فکر پرواز به سرتان زده؟ یا داشتن چراغ جادو؟ این سؤال‌ ها منطقی نیستند؟ اما اگر پانتومیم بلد باشید می‌فهمید که کارهای سخت‌ تر از این هم برای شما ممکن خواهد بود.

اما پانتومیم چیست؟ پانتومیم نوعی بازی ا‌ست. نوعی نمایش صحنه‌ای. درست مثل اجرای نقش روی صحنه. منتها فرق پانتومیم با دیگر نمایش‌ها ساکت بودن آن است. در پانتومیم هیچ حرفی رد و بدل نمی‌شود. بازیگران با هم صحبت نمی‌کنند. تنها چیزی که وجود دارد حرکت است. بله، حرکت. اما نه حرکت معمولی.

احتیاج به داشتن اطلاعات کافی دارد. تجربه زیاد می‌خواهد. تمرین فراوان لازم دارد... ناصر آقایی در این کتاب با استفاده از متن و تصاویر فراوان، به ما نحوه پانتومیم بازی‌ کردن را یاد می‌دهد.

پانتومیم به شکل امروزی از حدود ۱۶۰ سال پیش پیدا شد. شاید بی‌میل نباشید نام اولین کسی را که پانتومیم به صورت امروزی را به صحنه برد بدانید. این شخص ژان گاسپا فرانسوی بود که در پاریس به کار نمایش اشتغال داشت. او در پانتومیم‌های خود از داستان‌های مربوط به زندگی روزمره مردم استفاده می‌کرد....

آنچه در این کتاب آورده ام، حاصل بیش از چهل سال تلاش خود در راه مطالعه، پژوهش و تدریس نمایشی با عنوان پانتومیم است. پانتومیم را از مارسل مارسو آموختم. او در سال 1350 سفری کوتاه به ایران داشت و در چند سالن نمایشی به ایفای قطعاتی از پانتومیم پرداخت. ملاقات من با ایشان در دانشکده هنرهای دراماتیک بود، که در آنجا در رشته بازیگری و کارگردانی تئاتر تحصیل می کردم.

مارسو در کلاس مابه تفسیر پانتومیم پرداخت و به عنوان نمونه، قطعات کوتاهی اجرا کرد. من شیفته کار او شدم و از آن پس به مطالعه و ممارست بیشتر در حیطه تخصص او پرداختم. نزدیک به چهار دهه در سطح دانشگاهی به تدریس دقایق و ریزه کاری های پانتومیم، که در عنوان دانشگاهی به «نمایش ایمایی» تعریف شده است، اشتغال داشته ام.