هنگامه آرایان و باران

نویسنده: غلامحسین ساعدی
ناشر: ماه ریز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 96
اندازه کتاب: جیبی - سال انتشار: 1384 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

دو نمایشنامه

داستان اول ، ماجرای یک نمایشنامه‌ نویس است که در خانه‌ اش بنشسته، که زنگ در، به صدا درمی‌آید. دو غریبه بر او وارد می‌شوند، و از او می‌خواهند نمایشنامه بعدی نویسنده را بخرند، آن دو از نویسنده می‌خواهند، چیزی را بنویسد، که آنها دوست میدارند. چیز‌هایی که با اندیشه‌ های نویسنده، هماهنگ نیست.

در پایان، شخصیت نمایشنامه‌ نویس هیچ کاری نمی‌تواند بکند، جز اینکه اشاره کند، به آنچه در پیش خواهد بود. نمایشنامه نویس امیدش را می‌بندد به نمایشنامه‌ نویس دیگری، که در همان وضعیت، خواهد توانست نمایشنامه بهتری خلق کند. در آخر نمایشنامه «هنگامه آرایان»، نویسنده به دو مرد غریبه می‌گوید: «کسی باور نخواهد کرد که متن نمایشنامه را او نوشته است». دیالوگ آخر این است: «حالا می‌بینید».ساعدی در این نمایش‌نامه، درگیری همیشگی خود را با فشارهای اجتماعی باز می‌نمایاند .

شخصیت‌های عبارت‌اند از:
نویسنده
مرد اول (پدر دختر)
مرد دوم (نامزد دختر)
دو جاهل

نمایش‌نامه باران نیز نوعی سیر ذهنی است که حول محور شخصیت روانی داستان طی می‌شود. نمایشنامه ای است خیابانی که در سال 1359 هجری خورشیدی نوشته شده است.