هنر و ادبیات امروز ؛ گفتگو با داریوش آشوری و محمود مشرف تهرانی

هنر و ادبیات امروز

نویسنده: ناصر حریری
ناشر: کتابسرای بابل
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 115
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1366 - دوره چاپ: 1 

کمیاب - کیفیت :  درحد نو _ نو
 

مروری بر کتاب

گفتگو با داریوش آشوری و محمود مشرف تهرانی ، درباره هنر ، ادبیات ، شعر ، جامعه شناسی هنر و ...

«نامِ خانوادگیِ من (آشوری) برای بسیاری پرسش‌انگیز بوده‌است. می‌خواسته‌اند بدانند که آیا من از قومِ آشوری هستم و دین‌ام مسیحی ست یا نه. برخی هم با توجه به نامِ خانوادگی‌ام مرا زرتشتی و یهودی گمان کرده‌اند، که، البته، گمانِ بی ربطی ست. به هر حال، اگر نامِ کوچک‌ام از مقولهٔ حسن و حسین و تقی می‌بود، مشکل را حل می‌کرد. من هم از زادگانِ دورانِ آخر رضاشاه‌ام.

در آن دوران گذاشتنِ نام‌های ایرانیِ باستان و شاهنامه‌ای در میانِ طبقهٔ میانهٔ شهری، به‌ویژه تهرانی، باب بود. پدر-ام هم که در آن زمان ارتشی بود، نامِ مرا داریوش گذاشت. امّا، مادر بزرگِ مادری‌ام، که این نام برای‌اش غریب بود و در دهان‌اش نمی‌چرخید، یک نامِ «اسلامی» روی من گذاشته بود و مرا تا پایانِ عمر-اش «محسن» می‌نامید.»

گاهی برای یافتن چیزی که به خواندن‌اش بیرزد، مدت‌ها باید وبگردی کرد.
برای خو گرفتن با هر چیز آدم می‌باید با آن بزرگ شده باشد یا هنوز در سن بزرگ‌تر شدن و تجربه اندوختن از نظر احساسی و عقلی باشد.

یکسره و کورانه پذیرفتنِ گذشته نشانهٔ سنّت پرستیِ خشک و سترون است و یکجا رد کردن و به چشمِ خواری نگریستن در آن نیز غربزدگی است. بی ارج انگاشتنِ نهانی آن «مُحققانه» و «مُتتبعانه» روبرو شدن با آن نیز غربزدگیِ مستشرقانه است. گذشتهٔ ما و امروزِ ما باید با یکدیگر برخوردِ سنجشگرانه و متفکّرانه داشته باشند تا معنا و ارج و ارزشِ نسبی یکدیگر را روشن کنند.

مشکل زبانِ فارسی این نیست که با عربی آمیخته‌است. بسیاری از زبان‌ها با هم آمیخته‌اند، بلکه آنست که این آمیختگی چنان بی‌حساب-و-کتاب بوده‌است که دستگاهِ صرفیِ زبانِ فارسی را از کارِ انداخته....

محمود مشرف آزاد تهرانی، (زاده ۱۳۱۲ در تهران - درگذشته ۱۳۸۴)، شناخته شده با نام هنری، (م. آزاد)، شاعر معاصر ایرانی بود. م.آزاد در سال ۱۳۱۲ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۳۶ از دانشکده ادبیات و زبان فارسی دانشگاه تهران لیسانس گرفت و دوره دانشسرای عالی تهران را نیز گذراند. سپس ۱۰ سال به آموزگاری ادبیات فارسی پرداخت و در سال ۱۳۴۶ به استخدام کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان درآمد. او علاوه بر ترجمه اشعار شاعران سرزمین‌های دیگر، در زمینه زندگی نامه، نقد ادبی و ادبیات، و قصه به شعر و نثر برای کودکان کتاب چاپ کرده‌است....

در اشعار آزاد نوعی بیم و نگرانی مستتر است که همواره نمودی بر جسته تر از کنش ها و غرایز دیگر شاعر دارد . اما این بیم به اضطراب فردی شاعر باز نمیگردد بلکه مبین اندوهی مشترک است ، اندوهی که انزوا و رخوت بر نمی انگیزد بلکه انگیزه شورش و عصیانی درونی است و واماندگان را به میدان فرا می خواند .