هم نوای درد

هم نوای درد

نویسنده: محمد فاروق صوفی
ناشر: شرکت سهامی انتشار
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 231
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1393 - دوره چاپ: 1

کیفیت : نو ؛ جلد پشتی کتاب رد تاخوردگی مختصری دارد.

مروری بر کتاب

نقد و تحلیل فرمالیستی اشعار ادیب برومند

برو که ترک تو معشوق بی‌وفا کردم
برو که توبه ز یکرنگی و صفا کردم
مبر ز یاد که با جان دردمندِ ادیب
جفا نمودی و من با تو بس وفا کردم

نگارنده در این پژوهش به تعیین جایگاه ادیب برومند در تاریخ ادبی معاصر ایران پرداخته است. در این پژوهش با یکی از رویکردهای «نقد فرمالیستی» (آشنایی زدایی)، به تحلیل محتوای چهار مجموعه شعر ادیب به نام‌های «حاصل هستی»، «گل‌های موسمی»، «سرود رهایی» و «پیام آزادی» پرداخته شده است.

کتاب «همنوای درد» تألیف محمد فاروق صوفی، نخستین کتابی است که به عنوان پژوهشی مستقل و یک پایان‌نامه‌ دانشگاهی‌ به تعیینِ‌‌‌ جایگاه فرهنگی عبدالعلی ادیب برومند در تاریخ ادبیات معاصر ایران می‌پردازد. در این پژوهش با یکی از رویکردهای نقد فرمالیستی‌(‌آشنایی‌زدایی)، به تحلیل محتوایِ‌ چهار مجموعه‌ شعر «حاصل هستی»، «گل‌های موسمی»، «سرودرهایی» و «پیام آزادی» پرداخته شده‌ و در حوزه کتاب هایی که در آنها شعر معاصر ایران بررسی شده، این کتاب، چنانچه در سطر سطر آن قابل مشاهده است؛ یکی از کارهای پژوهشی ارزنده در دهه‌های اخیر است.

با در نظر گرفتن زمان تولد ادیب (۱۳۰۰ یا ۱۳۰۳ ه.ش)، شاعر با بعضی از اهل قلم که هنوز در قید حیات هستند و بعضی نیز که از دنیا رفته‌اند، معاصر بوده. شاعرانی از قبیل نیما، خانلری، گلچین گیلانی، توللی، مهدی حمیدی، بهار، شهریار، سایه، کسرایی، وحید دستگردی، ابو‌القاسم لاهوتی و بسیاری دیگر از کسانی که پس از شهریور ۱۳۲۰ در عرصه‌ ادب و شعر معاصر، اثری از خود به جای گذاشته‌اند.

تا‌کنون کتاب‌ها و زندگینامه‌های زیادی در مورد شاعران و نویسندگانِ‌ معاصر نوشته‌ شده‌است. کافی ‌است به بعضی از آنها نظیر:«از صبا تا نیما» و «از نیما تا روزگارِ‌ ما» (یحیی آرین‌پور)، «ادوار شعر فارسی» (شفیعی‌ کدکنی)، «چون سبوی تشنه» (محمد جعفر یا‌حقی)، «طلا در مس» (رضا براهنی) و «تاریخ ادبیات معاصر» (بزرگ علوی) نظری بیفکنیم‌ تا همان طور که صوفی با اظهار تأسف نوشته، با این واقعیت روبرو شویم که در هیچ کدام از آثار یادشده، به این شاعر، آثار و زندگینامه‌ او اشاره‌ای نشده‌!

اما به نظر نویسنده: «با مطالعه‌ اشعار ادیب برومند، به عنوان یکی از شاعران معاصر، می‌توان به کاربرد اصول و قواعد زبان شعری وی پی برد که آن را برای بیان جهان‌بینی‌ها و آرمان‌های خاص خود به کار برده و به گونه‌ای هنرمندانه از پس آن برآمده‌است. این نگرش‌ها را می‌توان در جلوه‌های گوناگونی از قبیل: میهن دوستی، آزادی‌خواهی، طبیعت‌گرایی، جامعه‌شناسی، دادپروری، ظلم ستیزی، عشق به مواریث باستانی، توجه به نقد و نقادی، احترام به بزرگان شعر و ادب و دلبستگی‌های خانوادگی مورد بررسی قرار داد.

نام این شاعر عبدالعلی، نام خانواد‌گی‌اش برومند و تخلص شاعری وی «ادیب» است. وی بیشتر به ادیب برومند شهرت دارد. برومند، از شاعران جریانِ‌ کهن‌گرایِ‌ شعرِ معاصر است‌ که در یکی از سال‌های (۱۳۰۰یا ۱۳۰۳ه.ش.) در شهر گز از توابع شهرستان بُر‌خوار و میمه‌، واقع در بخش شمالی اصفهان دیده به جهان گشوده ‌است. از هفده سالگی به شعر و شاعری روی آورده است.؛ بنا به گفته‌ خودِ‌ شاعر، از استادانِ‌ پیشین، بیشتر به خواندن‌ِ شاهنامه‌ فردوسی، کلیّات سعدی، دیوان حافظ و مثنوی مولوی مشتاق بوده و از معاصران‌ هم به ادیب‌الممالک‌ فراهانی، بهار، ایرج‌میرزا، فرخی، عارف و عشقی پرداخته‌است....