نگاهی به احوال ، آثار و افکار امام نووی

نویسنده: عبدالغنی الدقر
مترجم: عبدالله پاسالاری
ناشر: احسان
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 184
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1387 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

ویژه اهل سنت

امام نووی به سال 631 ه.ق. در قریه نوا دیده به جهان گشوده بعد از دوران کودکی، برای تحصیل و سیراب کردن جسم و جان‌اش زادگاهش را ترک کرد و به دمشق، که در آن روزگار مرکز علما و مجمع فضلا به شمار می‌آمد، هجرت کرد و در محضر علمای بزرگی به دانش اندوزی پرداخت، و از دریای علوم آنان سیراب گردید، و از اساتید خود در علم و دریافت و تقوا و پارسایی پیشی گرفت، و در مسند تدریس نشست و عالمان بسیاری را تربیت کرد. حافظه‌ی قوی و خدا دادی، وی را در علوم گوناگون چیره ساخت؛ زیرا علم و دانش موهبت و نوری از جانب خداست که تنها به افراد پاک طینت هدیه داده می‌شود. وی همواره مال حلال خورد و حق گفت و هرگز به خاطر دنیا، آخرتش را تباه ساخت.

... نووی جز برای تقرب به خدا و وسیله ای که به خود و خلق خدا نفع برساند به دنبال فقه نبود.فقه دارای ارزشی بزرگ و منفعتی شایسته و منزلتی والاست که علمای صالح به خاطر ترس از مخالفت با خدا و رسول و از موقف روز حساب به آن اهتمام می ورزند.فراگیری فقه خود ذکر و عبادت می باشد.

ابودرداء در این رابطه می گوید:«مجالس ذکر فقه همان مجالس حلال حرام می باشد، چگونه در آن می خری و می فروشی، و نماز می خوانی و روزه می گیری، نکاح می کنی و طلاق می دهی، و حج می کنی و نظایر آن از این قبیل.»