‎تنوع موضوعِ داستانها شگفت انگیز است. تیز بینی و زبانی سرشار از اصطلاحات عوامانه و بکر، تصویرهای تازه، توصیفاتِ دقیق و احساس و عاطفهٔ انسانی، از خصوصیاتِ عباس پهلوان است.

عباس پهلوان از شناخته شده‌ترین روزنامه نگاران ایران قبل از انقلاب است و چهارده سال سربیر مجله فردوسی بود که به نشریه روشنفکران ایران شهرت داشت. عباس پهلوان در ۴ فروردین سال ۱۳۱۶ متولد شد. کار روزنامه‌نگاری را از سن ۱۸ سالگی و با روزنامه‌های «شاهد» و «اتحاد ملل» آغاز کرد و در روزنامه‌های دیگر مثل «آژنگ»، «آتش»، «بامشاد»، «اراده سیاه» و «مهر ایران» قلم زد. وی با اسم مستعار «ع. پیکان» و « آقا شیخ عباس نقال» قلم می‌زد. عباس پهلوان از مؤسسان سندیکای روزنامه نگاران ایران است.

وی در مجلات فردوسی و مد روز (زن روز) قلم زده است و مدتی نیز در خبرگزاری پارس (ایرنای امروز)و تاج ورزشی به نوشتن مشغول بود. پس از انقلاب عباس پهلوان مدتی زندانی و سپس مجبور به ترک وطن شد و به اروپا رفت و وقتی اروپا را ناامن دید به آمریکا مهاجرت کرد. عباس پهلوان به میهن دوستی و صراحت لهجه شهرت دارد، بسیار روان و بی تکلف می‌نویسد و بدون ملاحظه حقایق را بیان می‌دارد.

از دیگر آثار عباس پهلوان می توان به کتاب تشریفات، شب عروسی بابام ، ملاحضات دهلی و سفرنامه اصفهان، نادرویش ، شکار عنکبوت، در حریم بیت العتیق سفربه مکه و پیشامدها نام برد.عباس پهلوان که از موسسان سندیکای روزنامه نگاران کشور است در مجله های متعدد ازجمله روشنفکر، آشفته، مدروز (زن روز) و فردوسی به کار تحریر اشتغال داشت و در «فردوسی» بیش از هر مجله دیگر ماندگار شده بود و دولت وقت یک بار به خاطر یک نوشته اش در فردوسی، او را ممنوع القلم کرده بود.پهلوان جمعا 15 سال در فردوسی قلم زد. عباس مدتی هم در خبرگزاری پارس (ایرنای امروز) بکار نوشتن مشغول بود.او مصاحبه رادیویی را که تا آن زمان در ایران بی سابقه بود در سال 1358 خورشیدی ابتکار کرد.