- موجودی: موجود
- مدل: 187049 - 9/4
- وزن: 0.70kg
مهدی خالدی
نویسنده: حبیب الله نصیری فر
ناشر: نگاه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 380
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1370 - دوره چاپ: 1
کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو
مروری بر کتاب
مصور
همراه با نت ها و اشعار تصنیف ها و ترانه ها
موسیقی و فرهنگ صوتی هر مملکتی، در واقع هویت ملی آن سرزمین است. من قبلاً خبرنگار سینمایی مجلات بسیاری بودم و افزون بر آن در بخش سینماهای شهرداری تهران کار می‌کردم. آن سال‌ها بیشتر به اخبار سینمایی توجه داشتم تا سال ۱۳۴۹ که متوجه شدم برنامه گلها ـ که زنده‌یاد پیرنیا آن را راه انداخته بود به ناگهان تعطیل شد. وقتی وارد این جرگه شدم و تصمیم گرفتم بیوگرافی اهالی موسیقی را ثبت کنم، دیدم بخش نوشتاری تاریخ موسیقی ما فقط دو کتاب از زنده‌یاد استاد روح‌الله خالقی به خود دیده است.
استاد زنده‌یاد روح‌الله خالقی از مردان نازنین روزگار بود که علاوه بر حسن خلق و برجستگی‌های اخلاقی از ذهنی خلاق و متعهد برخوردار بود. او به خوبی نیاز جامعه آن روز به منابع نوشتاری را درک کرد و با نوشتن آن دو جلد خدمت بسیاری به موسیقی و فرهنگ ایران‌زمین انجام داد. این کتاب سرچشمه‌ای شد برای آغاز فعالیت‌های من و سایرین که دست به نوشتن درباره موسیقی و اهالی موسیقی زدند.
از سوی دیگر به همان میزان که کتاب به چاپ رسید ادامه این کار به عهده کسانی مثل من بود که می‌توانستند سراغ موزیسین‌های جوان‌تر بروند. فراموش نکنید که استاد خالقی با آن جایگاه نمی‌توانست سراغ کسانی برود که از وی کوچک‌تر بودند و ایشان حق استادی به گردن آنها داشت. این شد که تصمیم گرفتم با جمع‌آوری اطلاعات از اهالی موسیقی، آنها را به جامعه معرفی کنم. راه افتادم شهر به شهر و تلاش کردم تا می‌توانم اطلاعات مختلفی از اهالی موسیقی جمع کنم. این بود که هزینه‌های این کار را به عهده گرفتم و هر جا که لازم بود رفتم. حتی تا ترکیه که قرار بود آنجا ثمین باغچه‌بان را پیدا کنم....
مهدی خالدی در مردادماه سال ۱۲۹۸ خورشیدی در محله سنگلج تهران به دنیا آمد. پدربزرگ مادری اش نوازنده نی در دربار ناصرالدین شاه بود. علاقه او به موسیقی باعث شد که پدرش در ۱۶ سالگی او را به نزد ابوالحسن صبا ببرد که با او دوستی داشت. صبا که متوجه علاقه و استعداد مهدی در موسیقی شده بود، او را به شاگردی خود پذیرفت. او طی یک سال و نیم آموزش ویلن و موسیقی ایرانی را نزد صبا فرا گرفت و کمی بعد جزو هنرمندان شناخته شده عرصه موسیقی شد. او همچنین از محضر هنرمندانی مثل روح‌الله خالقی، حسین یاحقی، حسین خالدی، و حبیب اسماعیلی هم استفاده کرد.
او علاقه زیادی به آهنگ‌های فولکلور و محلی داشت و از آنها به عنوان منبع الهام بسیاری از آهنگ‌هایش مثل رعنا جان و آی بانو استفاده کرد.
در طی سالهای ۱۳۲۴ تا ۱۳۴۳ به دعوت شبکه‌های رادیویی کشورهای همسایه سفرهای متعددی را جهت اجرا و شناسایی موسیقی ایرانی انجام داد. سال ۱۳۲۴ به دعوت شبکه رادیویی هندوستان همراه با بدیع زاده، علی اکبر پروانه، کاموسی و علی زاهدی به دهلی رفت و باعث رونق برنامه‌های فارسی رادیو دهلی شد تا جاییکه یکسال بعد رادیو هندوستان برای ضبط نمونه‌های موسیقی ایرانی بر روی صفحه از او دعوت کرد و او به همراه تعدای از بهترین هنرمندان آن روزگار به هند رفت و ۱۵۰ صفحه از آهنگ‌های ایرانی را ضبط کردند. سال ۱۳۲۴ نیز به دعوت دولت افغانستان و رادیو کابل به عنوان سرپرست هیأتی از هنرمندان چون حسین قوامی، جلیل شهناز، مجید نجاحی، انوشیروان روحانی و حسین همدانیان به کابل رفت و ۹ برنامه اجرا کردند که مورد توجه بسیار قرار گرفت. کمی پس از آن دولت شوروی هم از هنرمندان رادیو ایران دعوت کرد و اینبار نیز خالدی به عنوان سرپرست هیأتی که اعضایش فرهنگ شریف، جهانگیر ملک و ناصر مسعودی بودند به باکو و مسکو رفتند و برنامه‌های مختلفی اجرا کردند.
در دهه ۳۰ با اینکه سینما در ایران نوپا و فاقد تکنیک‌های لازم بود اما به دعوت فیلمسازان برای فیلم‌هایشان آهنگ ساخت که اسامی برخی از این فیلم‌ها عبارتند از: زندانی امیر، طوفان زندگی، شرمسار و مادر. آشنایی خالدی با دلکش و تشکیل مثلث خالدی، دلکش و نواب صفا (شاعر) باعث شد که همراه با هم تعدادی از بهترین آهنگ‌های ایرانی همچون آمد نوبهار، داغ لاله، رفتی و رفتم و دل غافل پدیدار شود. خالدی حدود ۸۰ آهنگ برای دلکش
او در طی دوران آهنگسازی با شعرای فراوانی همچون رهی معیری، بیژن ترقی، اسماعیل نواب صفا، معینی کرمانشاهی، حسین مسرور، ابوالقاسم حالت، سایه، حسین گل گلاب، مهدی سهیلی، پرویز خطیبی و نادر نادرپور همکاری کرد. حدود ۸۰ آهنگ نیز بر روی اشعار متقدمین همچون حافظ و سعدی ساخته‌است. اسامی برخی از خوانندگانی که آهنگ‌های او را خوانده‌اند عبارتند از: دلکش، ملوک ضرابی، روح بخش، بنان و قوامی.
