در یکی از اتاق‌های بسته بود. آن را باز کرد و بی‌آنکه تو برود گردن کشید و داخلش را دید در را بست و به آن یکی رفت. چشمش به تشک و متکای دو نفره‌ای که روی زمین پهن بود افتاد.
گودی به جا مانده از دو نفری که تویش خوابیده بودند هنوز دست نخورده مانده بود. مینا نزدیک در اتاق آمد و گفت «باید ببخشین که یه‌کم به هم ریخته است می‌خواستم روتشکی‌‌ها رو بشورم که...

مجموعه حاضر شامل هفت داستان کوتاه با پس‌زمینه زندگی شهری معاصر است که در آنها اغلب زندگی فردی آدم‌ها مورد کنکاش قرار گرفته است. اغلب داستان‌های کتاب فاقد حوادث محوری و شاخص هستند و در آنها حوادثی کوچک و همسو به موازات هم، طرح داستانی را پیش می‌برند. نداشتن حادثه‌های محوری باعث شده رویکرد عینی حوادث نیز کم‌رنگ جلوه کنند. آنچه که به عنوان حادثه در داستان‌های حاضر وجود دارد بیشتر خرده حوادث ذهنی هستند که در عالم بیرون اصلاً به چشم نمی‌آیند و فقط در درون آدم‌های داستان به وقوع می‌پیوندد و در عکس‌العمل‌های بیرونی آنها خود را نشان می‌دهند.

مرتضی کربلایی‌لو داستان هایش را براساس باورهای ذهنی آدم‌های داستانی‌اش شکل داده است. در جهان داستانی این نویسنده کاراکترها، دنیای پیرامون را آنطور که باور کرده‌اند می‌پذیرند، نه آنطوری که لازم است، بپذیرند. بنابراین کمتر با آدم‌ها و اشیای پیرامون خود ارتباط برقرار می‌کنند و اغلب با دنیاهای ذهنی خود تنها هستند. اما این تنهایی آنها باعث نمی‌شود تا به فردیت مورد علاقه خود برسند بلکه در کشمکش میان‌جمعی که به آن ایمان ندارند و فردیتی که به آن دسترسی ندارند، مدام سرگردان هستند.

در بعضی داستان‌های کوتاه کتاب همانند داستان کوتاه «من مجردم، خانوم» کاراکترهای داستانی درعین اینکه به ساده‌ترین شکل زبانی با همدیگر حرف می‌زنند اما باز از درک متقابل همدیگر عاجز هستند. جوانی که به ظاهر برای بازدید از خانه جهت اجاره آمده است، مدام موقعیت سنی و شرایط زندگی مجردی خود را برای زن ساکن در خانه یادآوری می‌کند. اما زن فقط و فقط حرف‌های او را به عنوان یک مشتری برای اجاره خانه گوش می‌دهد...