ملکان عذاب ؛ متن کامل

ملکان عذاب

نویسنده: ابوتراب خسروی
ناشر: ثالث
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 364
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1392 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب

...به نظرم چشم‌هایش سیاه سیاه بودند، نه مثل اغلب چشم‌های سیاه که وقتی خیلی خوب با سیاهی چشم‌ها خو کنی و بشناسی، در عمق سیاهی، ته‌رنگی قهوه‌ای حس می‌شود، که حتی در عمق سیاهی چشم‌های خجسته نجومی باز هم سیاهی بود و سیاهی...

... هر دو باری که شوهرانِ مادر شب کنارش فوت کردند، برای این‌که اهالی عمارت بدخواب نشوند، او تا صبح کنار شوهرانِ متوفایش خوابیده و به هیچ‌کس خبر نداده بود. صبح هم اجازه داد تا همهٔ زن‌ها و اولادان خان در کمال آرامش دور سفرهٔ بزرگ بنشینند و صبحانه بخورند و بعد از صرف صبحانه همهٔ اهل عمارت از جمله کلفت‌ها و نوکرها و خویشانِ نزدیک خان را از اشکوب‌های دیگر عمارت احضار کرد تا در ایوان جمع شوند، و وقتی همه جمع شدند در کمال خونسردی، همان‌طور که روی صندلی نشسته بود، رو به آن‌ها اعلام کرد: دیشب خان عمرشان را دادند به شما.
و وقتی همهٔ کلفت‌ها و نوکرها و همسران دیگر خان آن‌طور وحشیانه شیون زدند، بر سرشان فریاد کشید: «این چطور گریه کردن است، شیهه نکشید، مثل آدم گریه کنید!

«ملکان عذاب» رمانی درباره سه نسل از یک خانواده که هرکدام راوی سرنوشت خود و دیگری‌اند و راوی دیگرانی که سرنوشت‌شان به نوعی با سرنوشت آنها گره خورده است. «ابوتراب خسروی» در این رمان، از خلال روایت راویان، به گذشته دور تاریخی و فرهنگی، نقب زده است. گذشته‌ای همچنان حاضر در زندگی جمعی و فردی ما که شکل حضورش آن را به کابوسی شبیه می‌کند؛ کابوسی که از یک منظر، تعبیرش می‌تواند کودتای 28 مرداد باشد که بستر بخشی از وقایع «ملکان عذاب» است.

ابوتراب خسروی در کتاب ملکان عذاب به روایت قصه زندگی شمس می پردازد که در میان یادداشت های پدرش زکریا، به خاطرات وهم آلود و عجیب او بر می خورد که پس از ملاقات با قاصدانی از جانب پدر که او را احضار کرده است، برای ملاقات با او راهی شهری دور افتاده می شود و با ورود او به محل زندگی پدر و کشف رازهای ناگفته زندگی او، داستان حالتی هولناک به خود می گیرد. در این فضا گویی درخت و سنگ و نسیم و … نیز به او خیره شده اند تا اجازه بازگشت را از او بگیرند.

آثار ابوتراب خسروی از مضامین سوررئال با تکیه بر ویژگی‌های رمان پست مدرن مایه‌ور است. او با احاطهٔ نسبی بر ادبیات کهن، دارای نثری پخته و قوی است. در آثار خسروی زبان ویژه‌ای را می‌بینیم که تمایل به باستان‌گرایی، کهن‌الگویی و بازگشت به زبان متون مقدس دارد.

گفت‌وگوی متن‌های گوناگون و بینامتنیت در آثار خسروی دیده می‌شود. نوشته‌های او بوی رویا و اسطوره می‌دهند و به همین دلیل «همه‌زمانی» و «همه‌مکانی» است؛ زمان در آثارش می‌شکند؛ آثار خسروی انسان را به درنگ، اندیشیدن و استغراق در واژه‌ها دعوت می‌کند. موضوعاتی مثل هستی، مرگ، عشق و انسان که با استحاله‌های پی در پی در آثار وی وجود دارند از موضوعات اصلی کارهای اوست...