مقدمه ای بر طنز و شوخ طبعی در ایران

مقدمه ای بر طنز و شوخ طبعی در ایران

نویسنده: علی اصغر حلبی
ناشر: پیک
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 215
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1364 - دوره چاپ: 1 

کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ لبه پایینی کتاب موج مختصری دارد

مروری بر کتاب 

کتاب به بیان تاریخ طنز و شوخ طبعی در کشورمان اختصاص دارد و نویسنده، در این کتاب کوشیده است تا خواننده را با علل بروز، قالب ها و شیوه های طنز و شوخ طبعی و نیز اصطلاحات متداول در این زمینه آشنا کند. فصل اول کتاب، به هزل و معنای لغوی و اصطلاحی آن اختصاصی دارد. در دومین بخش، نویسنده به بررسی هجو و مفهوم آن پرداخته است.

علی اصغر حلبی در کتاب مقدمه ای بر طنز و شوخ طبعی در ایران » هزل را چنین تعریف می کند :

« در لغت مرزاح کردن بیهوده گفتن ، وآن را مقابل جد دانسته اند … اما شاعران و نویسندگان ایرانی آنرا به چند معنی دیگر نیز استفاده کرده اند که با معنی لغوی آن اندکی فرق دارد .

الف) شوخی و ظرافت کردن با دیگران 
ب) سخن دروغ و کذب و باطل و خلاف واقع 
ج) زشت و سرم آوری کهبه قصد شوخی نتیجه ی اخلاقی و اجتماعی یا تنبه گفته شود 
د) هزل مقابل پند و حکمت .
دراین تعریف می بینیم که هزل از دیدگاه عامه رخ می تابد و حلبی با بررسیی که در کتب ایرانی داشته است معناهایی غیر از آنچه ما هزل می پنداریم بخصوص بند )ج( بر آن قائل می شود .

و بالاخره طنز : طنز یا ( Satire) :

« واژه ای عربی است به معنی تمسخر و استهزاء ودر اصطلاح ادب به‌آن دسته از آثار اطلاق می شود که با دست مایه ی ایرونی وتهکم وطعنه به استهزاء و نشان دادن عیب ها ، زشیتی ها ، نادرستی ها و مفاسد فرد و جامعه می پردازد…