یکی از ریشه ها و علل قیام 15 خرداد، برنامه ها و سیاست های رژیم شاه ، خصوصا برنامه اصلاحات 1339-1342 بود. این اصلاحات دارای خاستگاهی بیرونی و انگیزه غیر ملی بود و در نتیجه پیامدهای ناهمگونی در برداشت. این ابعاد ناهمگون باعث نارضایتی و واکنش نیروهای سیاسی کشور به ویژه نیروهای مذهبی به رهبری امام خمینی (ره) گردید و با حضور مردم در صحنه مبارزه و رهبری معظم له به قیام خونین 15 خرداد منجر شد.

قیام 15 خرداد دارای خاستگاهی درونی، انگیزه مذهبی، ماهیتی اسلامی و روندی خودجوش بود و با تأثیر شگرف خود، سرآغاز مهمترین تحول تاریخ معاصر ایران شد. این کتاب به ارزیابی میزان تأثیر برنامه اصلاحات رژیم شاه بر قیام 15 خرداد می پردازد....

پس از استعفای کابینه امینی شاه خواستار کسی بود که بی چون و چرا به وی وفادار باشد و توانایی اجرای اصلاحات گسترده‌ای را که مورد خواست دولت آمریکا بود، نیز داشته باشد. بنا بر این، یک روز پس از استعفای امینی، در 30 تیرماه 1341، اسدالله علم به نخست وزیری گمارده شد. با نظر مساعد دولت آمریکا اسدالله علم به عنوان نخست وزیر ایران انتخاب شد. انجام اصلاحات مدنظر دولت آمریکا در ایران را باید اصلی ترین دلیل حمایت آمریکا و شاه از نخست وزیری علم دانست.

بر این اساس تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی را باید اولین اقدام بسیار مهم دولت علم در این راستا دانست. مصوبه‌ای که آشکارا قانون اساسی مشروطیت را نقض می‌کرد، و باعث شکلگیری تعارضات اساسی بین حکومت و ملت ایران شد. هر چند دولت در پی مخالفت‌ها و فشارهای شدید روحانیون و در راس آن امام مجبور به لغو مصوبه شد ولی این اقدام عقب‌نشینی موقت بود. زیرا رژیم مجبور بود برای بقای خود به خواسته‌های آمریکا جامه عمل بپوشاند.

چنان‌که اندکی بعد از لغو مصوبه مذکور سعی در اجرای اصلاحات در قالب رفراندوم نمود. علما و روحانیون باز هم به رهبری امام در مقابل این عمل دولت واکنش نشان داده و آن را با دلایل قانونی رد و رفراندوم را تحریم نمودند. اما علی‌رغم این مخالفت‌ها “رفراندوم قلابی” در ششم بهمن 1341 برگزار و ظاهرا مفاد آن تصویب گردید. بعد از رفراندوم رویارویی و تعارضات بین روحانیون و حکومت وارد مرحله تازه‌ای گردید. امام با استفاده از هر فرصتی مفاسد و فجایع رژیم را گوشزد کرده و به افشا‌گری می پرداختند. در این میان و با فرارسیدن ماه محرم بر شدت اعتراضات افزوده شد.

تظاهرات وسیعی در روز عاشورا (1342/3/13) و روز بعد از آن تهران را فرا گرفت که با شعارهای ضد رژیم و حمایت از امام خمینی همراه بود. در برخی از شهرهای دیگر ایران نیز تظاهرات‌هایی صورت گرفت، علم به نیروهای انتظامی دستور داده بود به تظاهر کنندگان حمله کنند. در این میان تظاهرات شهر قم با توجه به موقعیت خاص آنکه از وجود رهبری اعتراضات در آن شهر ناشی می شد، از شکوه خاصی برخوردار بود. بویژه آن که قرار بود عصر همان روز امام در مدرسه فیضیه‌برای مردم سخنرانی نماید. این سخنرانی نقطه اوج تنش‌های ایجاد شده بین علما و مردم از یک سو و دولت و دربار از سوی دیگر می‌باشد. پیش از این سخنرانی، امام دولت علم را تهدید کرده بودند که در روز عاشورا، قم را تبدیل به صحرای کربلای ثانی خواهیم نمود.