این کتاب ترجمه‌ای است از اشعار شاعران کانون شاعران جهان متشکل از شاعران آسیا ، اروپا ، آفریقا و آمریکا . شعر امروز ما شعری آگاه و بلند ، شعری دلپذیر و تپنده است که دیری است تا از مرزهای تاثیر پذیری گذشته به دوره ی اثر بخشی پا نهاده است . اما از حق نباید گذشت که این شعر ، پس از آن همه تکرارهای بی حاصل ، بیداری و آگاهی خود را به مقدار زیاد مدیون شاعران بزرگ دیگر کشورها و زبان هاست . استادانی که شعر ناب را به ما آموختند و راه های تعهد را پیش پای ما نهادند .

نمی‌دانم چه کسی صاحب من است؟
کدام خدا صاحب من است؟
کدام شیطان؟
نمی‌دانم چه کسی حامی من است؟
نه آسمان به دادم می‌رسد
نه دنیا
نه قانون
نه ناقوس کلیسا و
نه مناره‌ی مسجدها…

***

نمی‌دانم آخر من به که و به چه سوگند یاد کنم
نمی‌دانم چه کسی پناه و پشتیبان من است؟
من اکنون کوهی بی‌سوگندم
سوگند من دود است
حرف‌ام، خاکستر
فریادم، خون کُشته‌شدگان
و هر کوچی برای‌ام به بی‌راهه است

***
شبیه مِهیست آن زن
شبیه مِهی سفیدپوش، قد بلند همچون اندوهِ کوه.
آشفته همچون سایه‌ی شعله‌ی چراغی لرزان
بر روی دیوارِ اتاق.
لاغر اندام چون تازیانه‌ی دستِ مرد و
سبزه رو چون صورتِ “خانَقین” و
اندوهگین چنان بارانِ فصلِ کوچ.
شبیه مِهیست آن زن و هر گاه که می‌بینی
به سان کوچه‌های حلبچه است و نمی‌خندد.
زمانی هم که گوشش فرا می‌دهی
نی لبکی از “گرمیان” است و
تنها … نسیمِ باد سرگردان و
نفَسِ انفال او را می‌نوازد.

***

خواهر، لاله را بچین
باید برای روز مقدس فردای دهكده
با آنها پیمان ببندیم
و با این ساغرهای رقصان شراب رنج را بنوشیم
دانیل واروژان در قطعه «خواهر» صیمیانه به آرایش زندگی می كوشد. كوشش او در شب خرمنگاه آنجا كه می سراید
پدر و مادر دهقانم برای تولد با هم همبستر شدند
دیدگانشان را بسوی پاكی
بسوی بزرگترین ستاره درخشان خیره كردند
و آنگاه من زاده شدم....