غزلیات شوریده شیرازی

غزلیات شوریده شیرازی

نويسنده: محمدتقی فصیح الملک شوریده شیرازی
به کوشش : حسن احسان فصیحی
ناشر : سنائی
زبان كتاب: فارسي
تعداد صفحه: 130
اندازه کتاب: جیبی گالینگور - سال انتشار: 1337 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : درحد نو
 

مروری بر کتاب 

مولانا محمد بن خواجه زين‌الدين علي بن جمال‌الدين شيرازي ملقب به جمال‌الدين و متخلص به عرفي از مشاهير و شعراي قرن دهم هجري قمري در شيراز است. به كمال فضل و دانش و لطيفه گويي و حاضر جوابي معروف است و طرزي مخالف مسلك قدما در شعر در پيش گرفته و غالباً در اثر كثرت تشبيهات و استعارات او، اصل مقصود در شعرش مبهم مي‌ماند. چند بار به هندوستان رفته و در دربار اكبر شاه هندي تقرب يافته‌است.

شوریده شیرازی، حاج محمد تقی، ملقب به فصیح الملک، متخلص به شوریده، پدرش عباس پیشه‌ور از اعقاب اهلی شیرازی، شاعر معروف عهد صفویه و صاحب مثنوی سحر حلال، است. زادروز او به تاریخ (۱۲۷۶ هجری قمری) در شیراز بود. او در روز پنچ‌شنبه (۲۱ مهر ۱۳۰۵ خورشیدی) برابر با ششم ربیع‌الثانی (۱۳۴۵ هجری قمری) در زادگاه خود درگذشت و در جوار آرامگاه سعدی به خاک سپرده شد.

هرچه کنی بکن،مکن ترک من ای نگار من
هر چه بری ببر،مبر سنگدلی به کار من
هر چه هلی بهل،مهل پرده به روی چون قمر
هر چه دری بدر،مدر پرده اعتبار من
هر چه کشی بکش،مکش باده به بزم مدعی
هر چه خوری بخور،مخور خون من ای نگار من
هر چه دهی بده،مده زلف به باد ای صنم
 هر چه نهی بنه،منه پای به رهگــــذار من
هر چه کشی بکش،مکش صید حرم که نیست خوش
هر چه شوی بشو،مشو تشنه به خون زار من
هر چه بری ببر،مبر رشته الفت مـرا
هر چه کنی بکن،مکن خانه اختیار من
هر چه خری بخر،مخر عشوه ی حاسد مرا
هر چه تنی بتن،متن با تن خاکسار من
هر چه روی برو،مرو راه خلاف دوستی
هر چه زنی بزن،مزن طعنه به روزگار من

***

خوش آن محفل که از می گر سرایم رو بسوزاند
به هر جانب که غلتم داغ در پهلو بسوزاند
میا در باغ ما رضوان که نخل آرای این گلشن
به هر جانب که رو آرد، نسیمش رو بسوزاند
لبم گر با ترنم آشنا گردد در این معنی
صد آتش خانه از یک نعره ی یا هو بسوزاند
ز بهر عافیت زانو نرنجانی که از گرمی
سر شوریده ی من عشق را زانو بسوزاند
اگر یک دم نفس در دل نگهدارم، ز هر مویم
جهد برقی که چندین خانه از هر سو بسوزاند
چنان با نیک و بد عرفی، به سر بر کز پس مردن
مسلمانت به زمزم شوید و هندو بسوزاند