غزل غزلهای سلیمان

غزل غزلهای سلیمان

نویسنده: ماری یت لی دیس
مترجم: ژ. ک. ماردروس , احمد شاملو
ناشر: طهوری - کارا وین
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 115
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1995 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو 

مروری بر کتاب 

مصور ؛ شامل نقاشی های سياه قلم

بر اساس ترجمه دکتر ژ. ک. ماردروس از متون سامی و چند متن مختلف دیگر

غزل غزل‌ها یا نشیدالأنشاد به معنی «بزرگ‌ترین غزل‌ها» ، یکی از بخش‌های تنخ عبری و عهد عتیق در انجیل است. نویسندگی کتاب به سلیمان پسر داوود نسبت داده شده‌است. در این کتاب چندین اشاره به سلیمان و چند اشاره به داوود پادشاه آمده‌است. تاریخ نگارش غزل غزل‌ها را قرن دهم قبل از میلاد و در زمان سلطنت سلیمان دانسته‌اند.

شخینه یا شکینا همان است که در عربی به صورت سکینه در آمده و به معنای آرامش و اطمینان است . گفته اند که شخینه یکی از فرشتگان یهوه یا خود یهوه است . برخی از محققان در دفاع از مضامین عاشقانه غزل غزل های سلیمان و در تعلیل این که چرا این اشعار عاشقانه جزو متون مقدس در تورات آمده است آن را مدح شخینه، جنبه مونث یهوه دانسته اند .

در فرهنگ سمبل ها درباره شخینه می نویسد که در آئین های سری و عرفانی یهود جنبه مونث خداست و حکم اصطلاح یونگی آنیما را دارد . این روح به صورت زن جوان ، بیگانه ، معشوق منعکس می شود. شخینه ممکن است جنبه های منفی و خصیصه های ویرانگرانه داشته باشد مثل شیوا که گاهی در جنبه ویرانگرانه الوهیت ظاهر می شود .

از عاشقانه هاي سومري كه تركيبي از حماسه و ورد و متن اروتيك است تا عاشقانه هاي سافو در يونان باستان گرفته تا متن عبري غزل غزل هاي سليمان كه از افزوده هاي بسيار مشهور كتاب مقدس است اين تمهيد به شكلي برجسته در خدمت تركيب عشق و آيين قرار گرفته است...

...دهان او بسيار شيرين و تمام او مرغوبترين است
اين است محبوب من
و اين است يار من
اي دختران اورشليم

 کاش مرا به بوسه ‏هاى دهانش
ببوسد.
عشق ِ تو از هر نوشاک ِ مستى‏بخش
گواراتر است.
عطر ِ الاولین
نشاطى از بوى خوش ِ جان ِ توست
و نامت خود
حلاوتى دلنشین است
چنانوست که با کره‏ گان‏ات دوست مى ‏دارند.»

- مرا از پس ِ  چون عطرى که بریزد.
خود از این رخود مى‏ کش تا بدویم،
که تو را
بر اثر بوى خوش ِ جان‏ات
تا خانه به دنبال خواهم آمد.»

- اینک پادشاه ِ من است
که مرا به حجله‏ ى پنهان خود اندر آورد!
سرا پا لرزان
اینک من‏ام
که از اشتیاق ِ او شکفته مى‏ شوم!
آه! خوشا محبت ِ تو
که مرا لذت‏اش از هر نوشابه‏ ى مستى‏بخش
گواراتر است!
تو را با حقیقت ِ عشق دوست مى‏ دارند.»

- اى دختران اورشلیم! شما را
به غزالان و ماده ‏آهوان ِ دشت‏ ها سوگند مى‏ دهم:
دلارام ِ مرا که سخت خوش آرامیده بیدار مکنید
و جز به ساعتى که خود خواسته از خواب‏اش بر نه انگیزید!»

- آواز ِ دهان ِ محبوب ِ من است این که به گوش مى ‏شنوم!
اینک اوست که شتابان از شتاب ِ خویش
از کوه‏ ها مى‏ گذرد و از پشته‏ ها بر مى‏ جهد.

محبوب ِ جان ِ من آهو بچه‏ یى نوسال است که شیر از پستان ِ ماده غزالان م ى‏نوشد.
در پس ِ دیوار ِ ما ایستاده
از دریچه مى‏ بیند، از پس ِ چفته‏ ى تاک
و مرا مى‏ خواند....