طرحهای ون گوگ

طرحهای ون گوگ

نویسنده: اوردان اویتر
مترجم: پرویز رضایی
ناشر: توس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 150
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1376 - دوره چاپ: 1 

مروری بر کتاب 

شامل طرح ها و نقاشی های ون گوگ به همراه توضیحاتی مختصر برای هر اثر

ونسان ون گوگ در سی‌ام ماه مارس سال ۱۸۵۳ در زوندِرت؛ روستایی نزدیک شهر بردا در استان برابانت شمالی هلند، نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. او بزرگترین فرزند زنده مانده آنا کورنلیا کاربنتوس و تئودوروس ون گوگ بود. پدر و پدر بزرگش کشیش بودند و سه‌تا از عموهایش دلال آثار نقاشی. اسم پدربزرگ و عموی او نیز ونسان بود که به او «عمو کنت» می‌گفت. همچنین ونسان نام برادر بزرگ‌تر وی و فرزند اول خانواده بود که چندی پس از تولد و یک سال قبل از تولد ونسان درگذشته بود. برادر محبوب و حامی‌اش تئودوروس ون گوگ، ملقب به تئو، چهار سال بعد از ونسان در ۱ مه ۱۸۵۷ به‌دنیا آمد. سپس خانواده ون گوگ دارای چهار فرزند دیگر شد، یک پسر به نام کور و سه دختر به نام‌های آنا، الیزابت و ویل. ونسان اغلب کودک ساکت و آرامی بود.

ون گوگ از نقاش‌های نمادگرایِ پیش از خودش، مخصوصا رامبرانت، زیاد الهام گرفته بود. ون گوگ ساعت‌ها زمان صرف کرده و به تماشای تابلوهای او نشسته است. او در سال 1988 یعنی همان سالی که «تراس کافه در شب» را کشید، خطاب به دوستش امیلی برنارد نوشت: «چارلز بودِلِر در شعری که برای رامبرانت سروده نتوانسته به درستی این هنرمند را بشناسد.» ون گوگ در نامه 649 خودش نوشت: «بودلر تقریبا هیچ چیزی از رامبرانت نمی‌دانسته است. زیرا به نمادگراییِ او هیچ توجهی نمی‌کند.» 

خارد باکستر زمانی که متوجه ناگفته‌های زندگی ون گوگ شد، تصمیم گرفت که به اسرار زندگی او بپردازد. یکی از این اسرار، آگهیِ موزه ون گوگ است. آن‌ها اعلام کردند که ون گوگ یک تابلوی خودنگاری کشیده ولی آن شخص شبیه برادرش است. در همان دوران، بحث می‌شد که ون گوگ خودکشی نکرده است، بلکه یکی از قلدرهای محلی او را کشته است. مورد دیگر این است که ون گوگ خودش گوشش را نبریده است و هم‌اتاقی‌اش پاول گوگین این کار را کرده است. ون گوگ یکی از مشهورترین نقاش‌های تاریخ است، اما اطلاعات ما راجع به او مانند تابلوی «شب پرستاره» او تیره و مبهم است. 

ون گوگ شیفته نقاشی از مردم طبقهٔ کارگر مانند تابلوی سیب‌زمینی‌خورها، کافه‌های شبانه مانند تراس کافه در شب، مناظر طبیعی فرانسه، گل‌های آفتابگردان، شب پر ستاره و خودنگاره بود. وی در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی و فشار روحی رنج می‌برد و به اعتقاد اکثریت همین موضوع به خودکشی او منجر شد.