کاراپت دردریان با نام هنری کارو نویسنده و شاعر معروف ایرانی ۱۱ سال قبل در چنین روزی ۲۷ تیر در سن ۸۰ سالگی درگذشت، وی عموما در آثارش به مبارزه با فقر و جهل و ظلم می پرداخت . سروده‌ های کارو انتقادی و بازتاب حقایق تلخ زندگی انسان است؛
مسائلی از جمله فقر، فحشا، ظلمت و جنایت در جوامع جایگاه ویژه‌ای در آثار وی دارد. علاوه بر آن کارو با احساسی سرشار خالق قطعات و اشعار زیبای عاشقانه است ، عشق انسانی نیز بخش قابل توجهی از آثار او را تشکیل می‌دهد. جسارت بیان حقایق با احساسی سرشار و با زبانی که برای توده مردم قابل فهم است و انتخاب موضوعات پر مخاطب و مورد توجه نسل جوان از عواملی است که آثار کارو را مورد اقبال عموم قرار داد، وی چهره آشتی دهنده بخش بزرگی از جامعه جوان ایرانی با ادبیات بود .

شبی مست رفتم اندر ویرانه‌ای
ناگهان چشمم بیافتاد اندر خانه‌ای

نرم نرمک پیش رفتم در کنار پنجره
تا که دیدم صحنهٔ دیوانه‌ای

پیرمردی کور و فلج در گوشه‌ای
مادری مات و پریشان همچنان پروانه‌ای

پسرک از سوز سرما می زند دندان به هم
دختری مشغول عیش و نوش با بیگانه‌ای

پس از آن سوگند خوردم مست نروم بر در خانه‌ای
تا که بینم دختری عفت فروشد بهر نان خانه‌ای

***

خداوندا
اگر روزی بشر گردی
زحال بندگانت با خبر گردی
پشیمان می شدی از قصه خلقت
ازاین بودن از این بدعت

خداوندا
اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی و برای لقمهء نانی
غرورت را به زیر پای نا مردان فرو ریزی
زمین و آسمان را کفر می گویی
نمی گویی؟

خداوندا
اگر با مردم آمیزی
شتابان در پی روزی
ز پیشانی عرق ریزی
شب آزرده و دل خسته
تهی دست و زبان بسته
به سوی خانه باز آیی
زمین آسمان را کفر می گویی
نمی گویی؟؟؟...