شرفنامه حکیم نظامی گنجه ای

شرفنامه

نویسنده: نظامی گنجوی
به کوشش: سعید حمیدیان
تصحیح و حواشی: حسن وحید دستگردی
ناشر: قطره
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 566
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1393 - دوره چاپ: 7

مروری بر کتاب 

کتاب ، پنجمین مثنوی از پنج گنج اسکندر نامه است. این کتاب مجموعا در 10500 بیت سروده شده و شامل دو قسمت است که نظامی نخستین را، شرفنامه و دومین را اقبالنامه نامیده است. نظامی مانند اغلب اساتید باستان از تمام علوم عقلی و نقلی بهره‌مند و در علوم ادبی و عربی کامل عیار و در وادی عرفان و سیر و سلوک راهنمای بزرگ و در عقاید و اخلاق ستوده پایبند و استوار و سرمشق فرزندان بشر بوده و در فنون حکمت از طبیعی و الهی و ریاضی دست داشته‌است.

در پاکی اخلاق و تقوی، نظیر حکیم نظامی را در میان تمام شعرای عالم نمی‌توان پیدا کرد. در تمام دیوان وی یک لفظ رکیک و یک سخن زشت پیدا نمی‌شود و یک بیت هجو از اول تا آخر زندگی بر زبانش جاری نشده‌است. از استاد بزرگ گنجه شش گنجینه در پنج بحر مثنوی جهان را یادگار است که مورد تقلید شاعران زیادی قرار گرفته‌است، ولی هیچکدام از آنان نتوانسته‌اند آنطور که باید و شاید از عهده تقلید برآیند. این شش دفتر عبارت‌اند از:

مخزن الاسرار، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، هفت پیکر، شرفنامه و اقبالنامه که همگی نشان دهنده هنر سخنوری و بلاغت گوینده توانا آن منظومه هاست....

نظامی از شاعرانی است که باید او را در شمار ارکان شعر فارسی و از استادان مسلم این زبان دانست. وی از آن سخنگویانی است که مانند فردوسی و سعدی توانست به ایجاد و تکمیل سبک و روشی خاص دست یابد. اگر چه داستان‌سرایی در زبان فارسی به وسیله نظامی شروع نشده لیکن تنها شاعری که تا پایان قرن ششم توانسته‌است شعر تمثیلی را به حد اعلای تکامل برساند نظامی است.

وی در انتخاب الفاظ و کلمات مناسب و ایجاد ترکیبات خاص تازه و ابداع معانی و مضامین نو و دلپسند و تصویر جزئیات بانیروی تخیل و دقت در وصف مناظر و توصیف طبیعت و اشخاص و به کار بردن تشبیهات و استعارات مطبوع و نو، در شمار کسانی است که بعد از خود نظیری نیافته‌است.

خدایا جهان پادشاهی تو راست
ز ما خدمت آید خدائی تو راست

فرستاده خاص پروردگار
رساننده حجت استوار

شبی چون سحر زیور آراسته
به چندین دعای سحر خواسته

بیا ساقی از سر بنه خواب را
می ناب ده عاشق ناب را

بیا ساقی آن ارغوانی شراب
به من ده که تا مست گردم خراب

بیا ساقی آن آب یاقوت‌وار
در افکن بدان جام یاقوت بار

بیا ساقی،از باده بردار بند
بپیمای،پیمودن باد چند؟

خرابم کن از باده جام خاص
مگر زین خرابات یابم خلاص