شاعران هم عصر رودکی

نویسنده: احمد اداره چی گیلانی
ناشر: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 564
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1370 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

شعر با جان نژاد ایرانی آمیخته است . ایرانی پوستش ، گوشتش ، خونش ، همه تار و پود هستیش و باری زندگانیش ، شعر است. آن برزیگری که خاک میهن به خاک نشسته ما را با گاو آهن شیار می کند ، با دست افشان خویش شعر رنجمویه اش را نیز می افشاند.

آن کرچی ای که توم را در بجار می نشاند ، همراه با دست های تاول زده و پاهای سیاه و تکیده اش ،ترانه های شرفشاهی را که از سوز درون سینه پر دردش حکایت ها دارد ، در حالتی سر می دهد که گل و شل شالیزار را با قطره قطره خونی که از زالوی به پای چسبیده اش چکیده می آمیزد. ترانه هایی که هماهنگ با رقص ساقه ها در گیسوی پرندین و زر تار بوته ها پیچیده و به آیندگان سپرده است.

ابو عبدالله جعفر بن محمد رودکی (درگذشت ۳۳۰ یا ۳۲۹ق) از شاعران بزرگ ایرانی است. سمعانی (۵۶۲-۶۱۶ق)، رودکی را نخستین شاعر ایرانی می-داند که شعر فارسی را سامان داد و فصاحت شعر فارسی را به اوج رساند. تلاش های رودکی در احیای فرهنگ و ادب فارسی قابل توجه است، با اینکه مورخان و تراجم نگاران در نابینا بودن او تردید ندارند.

این دفتر درباره زندگانی و خدمات رودکی است. جامعه معلولین و به ویژه روشندلان تا چنین الگوهای و اسوه هایی پیش روی خود دارند، نباید یأس و تردید و افسردگی بر آنان غلبه کند. کسانی مثل رودکی در چنان شرایط آن روزگار بزرگ ترین گام ها را برداشتند و سرنوشت این مرز و بوم را دگرگون ساختند و فرهنگ اسلامی را در اقشار مختلف مردم ترویج می کردند و بالاخره الگویی برای نسل های بعدی روشندل شدند.