سینما

سینما

نویسنده: آلن بدیو
مترجم: ادریس رنجی
ناشر: افکار
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 434
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1397 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

مصور

جستاری در گفت و گو با اهل نظر

آلن بدیو ؛ فیلسوف فرانسوی، نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس، فعال سیاسی و استاد افتخاری بازنشسته در اکول نرمال سوپریور است. او به همراه جورجو آگامبن و اسلاوی ژیژک مهم‌ترین منتقدان جریان پسامدرنیسم محسوب می‌شود. او سعی دارد مفاهیمی مانند هستی، حقیقت و سوژه را بر اساس ریاضیات تعریف کند. وی از لحاظ دیدگاه سیاسی، یک چپ‌گرای رادیکال محسوب می‌شود.

آلن بدیو در سی متن مختلف که از اواخر دهه ی 1950 تا امروز را در بر می گیرند، از رابطه ی خویش با «هنر هفتم» نوشته است. این متون سیری فراخ دامن از سینمای هنری پنجاه سال اخیر در دسترس قرار می دهند، از فیلمسازان مدرنیته (مورنائو، برسون، اولیویرا، تاتی، گودار) تا شماری فیلم های معاصر امریکایی (ماتریکس، ماگنولیا، دنیای بی عیب ونقص)، در کنار چند تجربه ی نادر (گی دوبور، سینمای 68، فیلم های مبارز گروپ فودر و غیره) و مقاله های تحلیلی درباره ی مشخصه های فیلم کمدی فرانسوی، فیلمسازان «مدرنیته ی دوم»، سینمای سوئیس به مثابه مظهر «بیطرفی سینمایی»، در باب «دیالکتیک حکایت»، فیلم به مثابه «ماشین فلسفی»، سینما به مثابه «مظهر دموکراسی» و بحث های موشکافانه درباره ی بسیاری فیلم ها و فیلمسازان برجسته ی دیگر، از جمله میزوگوچی، اوزو، روسلینی، ویسکونتی، هیچکاک، هاکس، آنتونی مان و عباس کیارستمی.

فهرست

«سینما بسیار با من سخاوتمند بوده است»
فرهنگ سینمایی
سینمای تجدیدنظرطلب
هنر و نقد آن
خودکشی خوبی: شاید شیطان، روبر برسون
مردی که هرگز ازپای نمی‌نشیند: در شب درمی‌غلتیم، در کام آتش، گی دوبور
آیا شرق ابژه‌ای برای وجدان غربی است؟: حلقه‌ی فریب، ولکلر شلوندورف
نقاط ارجاع برای مدرنیته‌ی دوم سینما
قضیه‌ی دِمی:  اتاقی در شهر، ژاک دمی
سوئیس: سینما به‌مثابه تفسیر
یادداشت‌های گسیخته درباب فیلم کمدی فرانسوی
کشورهای زیادی برای رفتن هست: ژان بیژیاوی، کلود هاژژ، ژاک سانسول
بازگرداندن معنا به مرگ و تصادف: زمان ویران، پیر بوشو    
سینما به‌مثابه صنعتی خصوصی، همچنین نمایشی خصوصی است
حرکت‌های نادرست سینما
آیا می‌توان درباره‌ی فیلم سخن گفت
یادداشت‌هایی درباب خنده‌ی آخر: فردریش ویلهلم مورنائو
«اندیشیدن ظهور رخداد»: سینما ۶۸
کمدی الهی و صومعه: مانوئل دی اولیویرا
دیدنِ مازاد: تـ(و)اریخ سینما، ژان‌لوک گودار
تأملاتی بر وضعیت کنونی سینما
تصدیق بی‌چون‌وچرای قدرت پایدار سینما:  گرگ کرانه‌ی غربی، هوگو سانتیاگو
شور، ژان‌لوک گودار
«به عشق بگو آری، یا تنها باش»: ماگنولیا، پال تامس اندرسن
دیالکتیک حکایت: ماتریکس
سینما به‌مثابه آزمایش فلسفی
در باب سینما به‌مثابه مظهر دموکراسی
پایان یک آغاز: همه‌چیز روبه‌راه است، ژان‌لوک گودار و ژان‌پیر گورن
ابعاد هنر: بخشش، اودی الونی
بی‌عیب‌ونقصیِ جهان، نامحتمل اما ممکن: دنیای بی‌عیب‌ونقص، کلینت ایستوود