سیاست و تاریخ معاصر ایران

سیاست و تاریخ معاصر ایران

به کوشش: یاسر عسگری
ناشر: معارف
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 532
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1392 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

مقالات و گفتگوهای مسعود رضایی شریف آبادی

نویسنده که از تحلیلگران و محققان جبهه فکر و فرهنگ انقلاب اسلامی است، هر جا که احساس کرده سخنی ناروا در مورد انقلاب و نظام اسلامی بر زبان یا قلمی جاری شده است، تلاش کرده تا با ارائه توضیحاتی مستدل و مستند به روشنگری درباره موضوعات مورد نظر بپردازد. آنچه در این مجموعه آمده است، گوشه ای از مکتوبات و مناظرات مکتوب این نویسنده منتقد و تاریخنگار مدقق است.

این کتاب از چهار بخش تشکیل شده است: مقالات و یادداشت های تاریخی و تحلیلی ، مقالات و یادداشت های سیاسی اجتماعی ، یادداشت های سیاسی انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری و گفتگوها.

ضرورت تقویت فرهنگ نقد در عرصه تاریخ، آسیب شناسی نهضت مشروطه، تبرئه رضاشاه؟!، نهضت مبارزه با سلطه اجانب، پیوند دین و جنبش های اجتماعی و سیاسی در ایران، ماهیت سیاسی دکتر علی شریعتی، بنی صدر مجلس را تابع خودش می خواست، آیت الله منتظری از دریچه تاریخ، تغییر فرهنگ انقلابی در دولت هاشمی رفسنجانی، جریان نقد تاریخ نگاری انقلاب، پنجره ای رو به تاریخ و پاسخ به تاریخ عناوین مقالات بخش اول این کتاب هستند.

در بخش دوم مقالاتی درباره وصیت نامه امام خمینی (ره)، جنبش دانشجویی، افشاگری، اسلام بدون شریعت، برخوردهای دوگانه عبدالکریم سروش، ابتلائات عرصه سیاست، رابطه اسلامیت و جمهوریت و ... می آید.

در بخش سوم هم یادداشت های کوتاهی قبل و بعد از انتخابات دهم ریاست جمهوری و تبیین فتنه 88 می آید و در بخش چهارم هم گفتگوهایی درباره تاریخ و عملکرد رژیم پهلوی، نقش و جایگاه مصدق، بررسی حادثه 16 خرداد، دکتر شریعتی و ساواک، روحیات و عملکرد مسعود رجوی، از جبهه ملی تا سازمان منافقین، شهید بهشتی و ماجرای بنی صدر، علل انشقاق مجمع روحانیون مبارز از روحانیت مبارز، علل انحراف و ساختارشکنی مجلس ششم، نقش و جایگاه و عملکرد ولی فقیه و رابطه هنر و انقلاب می آید و به سئوالات و شبهات ماهواره ها درباره موضوعات مذکور پاسخ می دهد.
نویسنده در مقدمه کتاب می نویسد: «انقلاب اسلامی از ابتدای پیدایی تاکنون، با انواع و اقسام مخالفت ها و تقابل ها مواجه بوده است. طبعاً آنجا که مخالفان دست به سلاح بردند و با شیوه های خشونت آمیز به مقابله با نظام جمهوری اسلامی برخاستند، پاسخ متناسب را نیز دریافت داشتند. بزرگترین نمونه، به راه انداختن جنگ تحمیلی علیه ایران بود، اما همواره اینگونه نبوده است که انقلاب ما با گلوله و آتش مورد تهدید قرار گیرد، بلکه شبهه آفرینی ها و تردید افکنی ها نیز رویه دیگری بوده است که با استفاده از تبلیغات منفی یا مغرضانه و فشار بر افکار عمومی، مسیر دیگری را برای مقابله با نظام جمهوری اسلامی پیموده است.
البته سرمنشاء اینگونه شبهه ها و شائبه ها متفاوت بوده اند؛ گاه از سر ناآگاهی و کج بینی و گاه با نیت تخریب و سمپاشی و به هرحال نمی توان قضاوت یکسانی راجع به سرمنشاء و ماهیت تمامی آنها داشت، اما در یک نکته نمی توان شک کرد که عدم ارائه پاسخ های مناسب به این شبهات ــ با هر منشاء و ماهیتی ــ می توانست و می تواند موجب تخریب افکار عمومی گردد. بنابراین حضور در این جبهه نیز امر کاملاً ضروری و واجب به نظر می رسید و همچنان نیز این ضرورت وجود دارد.»