سفرنامه مادام دیولافوا

سفرنامه مادام دیولافوا

نویسنده: ژن دیولافوا
مترجم: همایون فره وشی
ناشر: خیام
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 670
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1332 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو ؛ صفحه اول جدا شده

مروری بر کتاب

شامل 336 کلیشه و تصاویر زیبا

ایران و کلده

مارسل اوگوست دیولافوا( 1843 ـ 1920م) که مهندس راه و ساختمان و باستان‌شناس بود و به همراه همسرش ـ مادام ژان دیولافوا ـ از سوی دولت فرانسه برای انجام کاوش‌های باستان شناسی سه بار به ایران سفر کردند. مادام دیولافوا مطالعات و مشاهدات اجتماعی و یافته‌های باستان‌شناسی خود و همسرش را به صورت یادداشت‌های روزانه جمع‌آوری نمود و در دو کتاب جداگانه انتشار داد .

کتاب حاضر در واقع کتاب دوم و مشتمل بر یادداشت‌های سفر دوم و سوم آنهاست که سال‌های 1886ـ 1884م را در برمی‌گیرد.این سفر در دوره قاجار و همزمان با سلطنت ناصرالدین شاه( 1313ـ 1264ه.ق) صورت گرفت ;از این رو اثر حاضر یکی از منابع مفید برای تحقیق در تاریخ دوره قاجاریه, به ویژه عصر ناصری و آشنایی با اوضاع و احوال اجتماعی, فرهنگی, سیاسی و اقتصادی مردم ایران در عصر مذکور به شمار می‌رود. طرح‌ها, نقاشی‌ها و عکس‌هایی که مولف از اماکن و اشخاص مختلف تهیه کرده در کتاب به چاپ رسیده است .

عنوان اصلی کتاب سرزمین پارس (کلده و شوش) می باشد.متن اصلی به زبان فرانسوی است و در سال ۱۸۸۷ میلادی در فرانسه به چاپ رسیده است. محتوای کتاب حاصل یادداشت های خانم دیولافوآ، همسر دانشمند آقای مارسل دیولافوآ، مهندس و باستان شناس فرانسوی می باشد که در دهه ۱۸۸۰ سفر خود را از بندر مارسی در جنوب فرانسه آغاز نموده، پس از عبور از دریای مدیترانه و ترکیه و قفقاز به ایران و عراق آمده، سپس از طریق راه آبی خلیج فارس و دریای عرب و دریای سرخ و دریای مدیترانه، به فرانسه بازگشته اند.

این سفرنامه ظاهرا به منظور تحقیقات باستان شناسی و از جمله تاثیر معماری ساسانی بر معماری اسلامی صورت پذیرفته است، هرچند این گونه مسافرت ها - به خصوص در نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی که مصادف با افزایش فعالیت های استعماری کشورهای صنعتی اروپاست - معمولا از انگیزه های اقتصادی و سیاسی، خالی نبوده است.

این سفرنامه دارای اطلاعات فراوانی از اوضاع اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ایران - همچون نحوه اداره کشور توسط زمامداران قاجار، آداب معاشرت و عادات و رسوم مردم، نوع خوراک و پوشاک آن ها، ویژگی های معماری و خصوصیات کالبدی شهرهایی مانند تبریز، قزوین، قم، اصفهان، شیراز و اوضاع و احوال اقلیت ها و مانند آن ها می باشد و بدین لحاظ، یکی از منابع ایران شناسی در اواخر قرن نوزدهم به شمار می رود.از دیگر ویژگی های این اثر، تصاویر و نقاشی هایی است که توسط این زوج هنرمند تهیه شده و تعداد آن ها بیش از سیصد مورد است.این تصاویر و نقاشی ها چشم اندازهایی را از مساجد، کلیساها، خیابان ها، آب انبارها، کاروان سراها، اجتماعات و حتی چهره و پوشاک اقشار مختلف مردم ارائه می دهد که از طریق آن ها می توان تصویر روشنی از ایران آن زمان به دست آورد.