سرچشمه های داستان کوتاه فارسی

سرچشمه های داستان کوتاه فارسی 

نویسنده: کریستوف بالایی , میشل کویی پرس
مترجم: احمد کریمی حکاک
ناشر: پاپیروس
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 276
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1366 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو

مروری بر کتاب 

مصور

متنی که در اینجا به خوانندگان ارائه می‌شود ترجمه کتاب Aux sources de la nouvelle Persane است که در سال 1983 در مجموعه «گنجینه نوشته‌های ایرانی» انجمن ایرانشناسی فرانسه در پاریس چاپ شده است. بخش اول اثر حاضر تکوین نثر فارسی را که در چند مرحله شکل می‌گیرد شرح می‌دهد. داستان کوتاه نیز به دنبال یک رشته دگردیسی‌های پیاپی در سبک نگارش و تألیف ادبی پدید آمد که پذیرش آن را در ادبیات فارسی میسر ساخت.

کاربرد صنعت چاپ در ایران و در نتیجه پیدایش مطبوعات (ابتدا روزنامه و سپس مجله) در این زمینه نقشی قاطع بر عهده داشت. به همین دلیل بررسی ظاهرا نامتداول چرندپرند دهخدا، که بلافاصله پس از انقلاب مشروطه در روزنامه صور اسرافیل به چاپ رسید، و نیز بررسی داستان‌های جمالزاده، به شکلی خاص نمایشگر تکامل اشکال روایی در ادبیات فارسی معاصر و نقشی پیوندی است که مجموعه داستان‌های کوتاه «یکی بود و یکی نبود» در این میان برعهده دارد.

ادبیات جدید ایران، یعنی ادبیاتی که همراه و همگام با انقلاب مشروطه ی ایران به وجود آمد با ویژگی هایی از ادبیات کلاسیک ایران متمایز می شود.

ادبیات جدید ابتدا لحن انتقادی تندی دارد. شاعران و نویسندگان دوره ی انقلاب مشروطه و سال های پیوسته به آن چه در شعر، چه در داستان و رمان و نمایش نامه و طنز و مقاله های روزنامه ها، قصد هنرنمایی یا به وجود آوردن آثار جاودان ادبی و هنری ندارند. نوشتن برای آن ها، هدف نیست، وسیله است. به همین دلیل این « لحم انتقادی» را در همه ی شاخه های ادبی می بینیم.

داستان کوتاه درادبیات جدید ایران با « یکی بود، یکی نبود» از« محمد علی جمال زاده» آغاز می شود. در نخستین داستان آن، داستان مشهور « فارسی شکر است» ، به عمد یا به تصادف مسأله ی « زبان فارسی» مطرح است.« داستان کوتاه ادبیات داستانی ما به صورت رسمی و با مفهوم امروزی کلمه از سال 1300 شمسی با انتشار « یکی بود، یکی نبود» از « جمال زاده» شروع شد و « هدایت» گام های بلندی دراین قلمرو پیمود و الگویی برای داستان نویسان بعدی گردید.

نویسندگانی چون « جلال آلد احمد»،« صادق چوبک»،« ابراهیم گلستان»،« بزرگ علوی»،« به آذین»،« سیمین دانشور»،« جمال میر صادقی»، « بهرام صادقی»،« هوشنگ گلشیری»،« فریدون تنکابنی» و غیره مهارت خود را در این زمینه آزمودند و آثاری منتشر ساختند.»

دکتر میشل کویی پرس برای اسلام‌شناسان و محققان قرآنی ایران نام شناخته شده‌ای است.این شرق‌شناس‌ بلژیکی که عضو انستیتو دومینیکی قاهره است،سال گذشته برنده شانزدهمین دوره جایزه جهانی کتاب‌ سال ایران شد.کتاب ولیمه(ضیافت)او که به تحلیل سوره مائده با استفاده از نظریه بلاغت سامی پرداخته، نظر محققان ایران را به خود جلب کرده است.