روسای جمهور امریکا و خاورمیانه

روسای جمهور امریکا و خاورمیانه

نویسنده: جورج لنچافسکی
مترجم: عبدالرضا هوشنگ مهدوی
ناشر: البرز
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 432
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1373 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

از ترومن تا ریگان

با وجود مخالفت‌های زیاد در خارج و درون دستگاه دولت آمریکا، ترومن پیرو این عقیده بود که دولت یهود باید تأسیس شود. بدین‌سان هنگامی که کمیسیون ویژه‌ی فلسطین تقسیم سرزمین تحت قیمومت را به یک کشور یهودی و یک کشور عرب و تبدیل بیت‌المقدس را به منطقه‌ای بین‌المللی توصیه کرد، رئیس جمهور به وزارت خارجه دستور داد که از طرح تقسیم پشتیبانی کند.

زمان نبرد نهایی اندیشه‌ها در ذهن ترومن درباره‌ی اسرائیل، در ماه نوامبر سال 1947 فرا رسید. در این هنگام سازمان ملل متحد تصمیم گرفت درباره‌ی تقسیم فلسطین به دو دولت یهودی و عرب رأی‌گیری کند. ضد صهیونیست‌ها که وزارت امور خارجه آن‌ها را رهبری می‌کرد، مصرانه با این طرح مخالف بودند. صهیونیست‌ها و متحدین آن‌ها در کاخ سفید، شدیداً برای کسب حمایت ایالات متحده از طرح تقسیم تلاش می‌کردند.

با تصویب طرح تقسیم فلسطین، استعمارگران حتی قوانین تصویب شده توسط خودشا ن را نیز نادیده گرفتند. از طرف دیگر برای این که از نظر رأی، اکثریت را به دست بیاورند، کشورهای دیگر را با تهدید و رشوه مجبور به رأی مثبت کردند. این قطعنامه هم مانند قیمومت و اعلامیه بالفور از نظر حقوقی، پوچ و بی‌اعتبار است؛ ولی از آن جایی که تمام اهرم‌ها در اختیار قدرت‌های استعماری بود و خود سازمان را هم در جهت اهداف خودشان تنظیم می‌کردند، دولت صهیونیسم را در جامعه ملل به رسمیت شناختند. 

حقیقت این است که نه تنها سازمان ملل، بلکه کاخ سفید هم تحت فشار شدیدی قرار گرفته بود، فشاری که هیچ وقت نمونه‌ی آن بر سازمان ملل دیده نشده بود... حتی بعضی از رهبران افراطی صهیونی پیشنهاد می‌کردند که ما ملت‌های مستقل را به نفع رأی دلخواه در مجمع عمومی تحت فشار قرار می‌دهیم. 

این مطلب که دولت صهیونیسم اسرائیل تحت فشار صهیونیست‌ها به وجود آمده و ترومن خود را تبرئه می‌کند، درست نیست؛ چون صهیونیست‌ها اگرچه از نظر اقتصادی قدرتمند بودند، ولی قادر نبودند که دولت آمریکا و سازمان ملل متحد را تحت فشار قرار بدهند. تشکیل دولت صهیونیسم، خواست اروپای غربی و آمریکا بود؛ چنان که ترومن وقتی رئیس جمهور آمریکا شد گفت:
دیدگاه رسمی آمریکا در قبال فلسطین، دادن اجازه‌ی ورود هرچه بیشتر یهودیان به آنجا است، تا جایی که ممکن باشد... تا زمینه‌ی بر پایی دولتی یهودی در آنجا فراهم شود.