روزشمار محکومیت و شناسائی رسمی نژادکشی ارمنیان

روزشمار محکومیت و شناسائی رسمی نژادکشی ارمنیان

نویسنده: گروه نویسندگان
ناشر: مجامع بین المللی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 80
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1370 - دوره چاپ: 1

کیفیت : درحد نو ؛ زیر برخی از سطور صفحات کتاب با مداد خط کشیده شده

مروری بر کتاب

مصور - اسناد

بزرگترین رویداد مصیبت‌بار در تاریخ ارمنیان با آغاز‎ ‎جنگ جهانی اول‎ ‎روی داد. در ۱۹۱۵ م دولت‎ ‎ترک‌های جوان‎ ‎تصمیم گرفت همۀ جمعیت ارمنی ۱،۷۵۰،۰۰۰ نفری کشور را به‎ ‎سوریه‎ ‎و‎ ‎میان‌رودان‎ ‎انتقال دهد. آنان‎ ‎ارمنی‌های ساکن در امپراتوری عثمانی را، به رغم وفاداری بسیاری از آنان به کشور، عناصر خطرناک خارجی و شریک در توطئۀ دشمن مسیحی‌گرای تزاری، برای برهم زدن فعالیت‌های عثمانی در شرق، می‌دانستند.

در آنچه بعدها نخستین نژادکشی سدۀ بیستم میلادی خوانده شد، صدها هزار ارمنی که از خانه‌های خود رانده شده بودند، یا قتل‌عام شدند یا در خلال جابه‌جایی قومی، آن قدر پیاده راه پیمودند تا جان باختند. شمار کشته‌شدگان ارمنی در ترکیه طی سال‌های ۱۹۲۳-۱۹۱۵ م، بین ۶۰۰،۰۰۰ (در منابع رسمی ترکیه) تا یک و نیم میلیون تن برآورد شده است. علاوه بر این، طی این مدت ده‌ها هزار تن از آنان به روسیه، ‎لبنان، سوریه، ‎فرانسه‎ ‎و‎ ‎ایالات متحده امریکا‎ ‎مهاجرت کردند

دولت عثمانی سعی می‌کرد به این فجایع و تجاوزات، عنوان‎ ‎مهاجرت‎ ‎بدهد. آنان بسیاری از آبادی‌ها را یکجا وادار به تخلیه می‌کردند و حتی مسئولان و مقامات محلی برای آنان آرزوی موفقیت و سفری خوش می‌کردند. بسیاری از این ساده‌دلان هم که نمی‌دانستند چه بر سر دیگران آمده و چه بر سر خودشان خواهد آمد به امید آنکه اگر زادگاه و سرزمین مادری خود را به اجبار ترک می‌کنند، جای دیگری را اگرچه سالیان دراز طول بکشد، آباد خواهند کرد‎.

علیرغم ادعای مقامات ترک عثمانی، که ارمنیان را به جنگ مسلحانه علیه عثمانی متهم می‌کردند، ارمنیان برای دفاع از خود فقط در دو مورد امکان مقاومت مسلحانه یافتند. یکی مورد موفقیت‌آمیز‎ ‎انطاکیه‎ ‎که در آن کشاورزان ارمنی به تپه‌ها رفتند و مدت هفت هفته پشت به دریا جنگیدند تا آنکه تقریباً به طرزی معجزه‌آسا توسط ناوگان‎ ‎فرانسه‎ ‎نجات یافتند و مورد دیگر عملیات قهرمانانه و در عین حال نومیدانه‎ ‎شابین قره‌حصار، شهری واقع در اراضی پشت ساحل‎ ‎ترابیزون‎ بود که در آنجا چهار هزار ارمنی با شنیدن خبر تبعید خود اسلحه به دست گرفتند و از اواسط ماه مه تا آغاز ژوئیه با سربازان عثمانی به زد و خورد پرداختند. در برابر این مقاومت، عثمانی‌ها به اعزام افراد و مهمات پرداختند و شهر را با آتش توپخانه تصرف کردند...

پیش از همه یک تصفیۀ سیاسی و اقتصادی از مدتی است شروع شده و به خصوص در این موقع جنگ، که بهترین وسیله به دست حکومت‌ها در اجرای مقاصد خود داده شده، این کار تصفیه به تندی به عمل می‌آید. دست عناصر مختلف مملکت و تبعۀ خارجه را، که نفوذ و تسلط زیاد در امور تجارتی و اقتصادی مملکت داشته باشند، کوتاه می‌کنند. عناصر غیر ترک مملکت را، با اینکه اتباع دولت عثمانی هستند، مضر سیاست و استقلال خود شناخته از پا در می‌آورند و از میان برمی‌دارند تا میدان را برای ترک نژادان خالی کنند و تجارت را از دست اتباع خارجه، به خصوص آنهایی که مانند، ارمنیان، ایرانیان و یونانیان محروم از حمایت دولت خود هستند، با وسایل گوناگون بربایند.

خلاصه گفتم اگر این کار تصفیه بدین قرار پیش برود، پس از اختتام جنگ در خاک عثمانی جز نژاد ترک عنصر دیگری نخواهد ماند و تمام کارهای ثروتی و تجاری و اقتصادی به دست آنها خواهد افتاد و از کشمکش و مقاصد خفی و فعالیت عناصر استقلال‌خواه و افراق‌جوی دیگر مانند ارمنیان و یونانیان و اعراب و غیره آسوده خواهند شد...