روز هزار ساعت دارد

روز هزار ساعت دارد

نویسنده: فریدون حیدری ملک میان
ناشر: افق
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 176
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1387 - دوره چاپ: 1 

مروری بر کتاب

«راوی در روزی شوم در ملک‌میان زاده می‌شود و دنیاگردی به شیوه‌ دراویش و حتی نوشتن به سبک دعاگران و پیشگویان در طالع اوست. شاید از همین‌روست که می‌خواهد در هاله‌ای از وهم و رویا از آینده بنویسد... اگر فرض شود که هنرمند روشنفکر شرقی در فضایی نیمه‌روستایی- نیمه‌شهری زندگی می‌کند شاید بتوان سبب ظهور پدیده‌هایی نادر (هم‌چون حافظ، خیام یا هدایت) را در میان جماعتی که اصولاً با مطالعه و فرهنگ بیگانه‌اند، دریافت. رمان روز هزار ساعت دارد که هم‌چون شعری بلند به زبان آهنگین نوشته شده است، می‌کوشد با خلق فضایی ویژه و انتزاعی این ناهمگونی را به نمایش بگذارد.

پیش تر روز، پدر گفته بود که جای چنگ پلنگ روی شانه ی"لاچمه" دیده بود.چراگاه"چپشته" برای گاوها ناآمن شده بود.برای مادر گفته بود.خیال داشت، چند شب را همان بالا، در گاوسرای جنگل، روز کند.متصل شول بزند، لت لت پوست درخت للیکی بسوزاند و بر آن تخماق بکوبد، تا مگر از مرگ صدایش، وحشیات واهمه کنند و از آن جا دور شوند.لاچمه گاوی پیشاشاخ بود.

زبان سحرآمیز حیدری در داستانش ستودنی ست اما حیف که نمی تواند داستانش را با چفت و بست بهتری پیش ببرد و حتا به گمانم می توانست بیشتر بنویسد و ناگهانی نخواهد داستان را به سرانجامی برساند حتمن، دغدغه اش انگار فقط زبان باشد. بخش نخست کتاب بی بدیل و تمام است و زبانی که دارد بی اندازه دلنشین است و در خدمت داستان.

در ادامه اما از میانه ی داستان پراکنده گویی و گویی سردرگمی در کار نویسنده هست و پایان بندی هم به سبب شتابی که کرده است آنگونه که باید از آب در نمی آید. فارغ از اینها اما داستان، داستان بسیار خوبی ست و برای خودش شتاسنامه دار و در عین بی ادعایی بسیار مدعی. از خواندش در یک بخش هایی عجیب کیف کردم و این را هم بگویم که تصویرسازی هایش ی اندازه ملموس و واقعی و در لحظه بود و به شدت با زبان داستان عجین. باری داستانی بود خواندنی. بسیار خواندنی. با همه ی ایرادهایی که از نظر خودم گفتم اما داستانی گیرا بود...