دیوان نجیب کاشانی

نویسنده: نورالدین محمد شریف کاشانی
ناشر: خزر
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 250
اندازه کتاب: وزیری - سال انتشار: 1358 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : درحد نو

مروری بر کتاب

چاپ گراور از نسخه خطی

در بحر غمت همچو حباب از دل بی‌تاب                   آهی نکشیدیم که از خویش نرفتیم

نورالدین محمد شریف کاشانی متخلّص به «نجیب» یا «جیبا» یا ملا نورا، فرزند خواجه محمدحسین کاشانی بود. پدرش در اصفهان شغل بزازی داشت. او دو سال پیش از نگارش «تذکرهٔ نصرآبادی» (تألیف شده در ۱۰۸۳ق) به اصفهان رفت و در محلهٔ خان کاشیان به شغل بزازی مشغول شد، ولی طبع شاعری وی باعث شد که آن پیشه را کنار بگذارد.

به آوردهٔ صاحب تذکرهٔ روز روشن وی در زمان شاه سلطان حسین صفوی به دربار راه یافت و مورد احترام قرار گرفت و از طرف او ملقب به ملک‌الشعراء گردید، ولی بعداً به هند مهاجرت کرده در آن‌جا به منصب ملک‌الشعرایی جلال‌الدین اکبر رسید و از احترام بهره‌مند شده و حکومت کشمیر نیز به او واگذار شد.با این وجود در سال ۱۰۹۰ یا پس از آن‌که جلال الدین اکبر سر از اطاعت پدر پیچید به ایران بازگشت. نجیب کاشانی پس از بازگشت به ایران کتابی به نام «کشیک‌خانه» تألیف کرد و سرانجام در سال ۱۱۲۳ ق. در اصفهان درگذشت.

دیوان نجیب کاشانی بیشتر در قالب غزل، نیز قصیده، قطعه و چند رباعی، مثنوی، و تک‌بیت‌ها سروده شده‌است. اشعار نجیب کاشانی به سبک هندی و از نوع اعتدال آن است که شاعر 'از سویی دلبسته سبک عراقی است و از سوی دیگر به سبک هندی وابستگی دارد . او در انواع شعر ید طولایی داشت و در صنعت ماده تاریخ تخصّص یافته‌بود و بسیاری از رویدادهای مهم کشور و رویدادهای خانوادگی را به‌طور منظوم با حساب جمل مشخص نمود.

تو هم ای شاخ گل دستی به خون ما نگارین کن     به خون عندلیبان غنچه رنگین کرد پیکان را