دیوان ناصرخسرو

دیوان ناصرخسرو

نویسنده: ناصر خسرو قبادیانی
مقدمه : حسن تقی زاده
ناشر: نگاه
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 542
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1375 - دوره چاپ: 2

مروری بر کتاب 

ناصر خسرو (۳۹۴ - ۴۸۱ ه.ق) از شاعران بزرگ فارسی زبان، حکیم و جهانگرد ایرانی و از مبلغان مذهب اسماعیلی بود. وی بر اغلب علوم عقلی و نقلی زمان خود از قبیل فلسفه یونانی و حساب و طب و موسیقی و نجوم و فلسفه و کلام تبحر داشت و در اشعار خویش به کرات از احاطه داشتن خود بر این علوم تأکید کرده‌است. ناصر خسرو به همراه حافظ و رودکی جزء سه شاعری است که کل قرآن را از برداشته‌است. وی در آثار خویش، از آیات قرآن برای اثبات عقاید خودش استفاده کرده‌است.

ناصر خسرو از ابتدای جوانی به تحصیل علوم متداول زمان پرداخت و قرآن را از بر کرد. در دربار پادشاهان و امیران از جمله سلطان محمود و سلطان مسعود غزنوی به عنوان مردی ادیب و فاضل به کار دبیری اشتغال ورزید و بعد از شکست غزنویان از سلجوقیان، ناصر خسرو به مرو و به دربار سلیمان چغری بیک، برادر طغرل سلجوقی رفت و در آنجا نیز با عزت و اکرام به حرفه دبیری خود ادامه داد و به دلیل اقامت طولانی در این شهر به ناصرخسرو مروزی شهرت یافت.

آن جنگی‎مرد شایگانی              معروف‎ شده‎ به‎ پاسبانی
‎در‎ گردنش از عقیق‎ تعویذ‎              بر سرش کلاه ارغوانی
بر روی نکوش چشم رنگین      چون بر گل زرد خون چکانی

***

عقل عطائی است شما‎ را‎ از او                      سخت شریف است و بزرگ این عطاست
عقل عطائی است تو را از خدای                               بر تن تو واجب دین زین عطاست
این عالم اژدهاست و ز ایزد تو را خرد                        پادزهر زهر این قوی و منکراژدهاست