دیوان غبار همدانی

نویسنده: غبار همدانی
به کوشش :  احمد کرمی
ناشر: ما
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 230
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1362 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب 

سیدحسین رضوی معروف به غبار همدانی (زاده ۱۲۷۰ یا ۱۲۶۵ قمری در همدان - درگذشته ۱۳۲۲ قمری) شاعر همدانی متخلص به غبار است.وی در همدان درگذشت و پیکر او به قم منتقل کرده در صحن حرم فاطمه معصومه به خاک سپردند.خانواده غبار: وی از خانواده‌ای روحانی بودو خود نیز تحصیلات دینی قابل توجهی داشت.

طبق تنها اثر باز مانده از وی، دیوان اشعار، غبار عارفی رنج کشیده و سوخته در عشق است. آیت‌الله شیخ محمد جواد انصاری همدانی (وفات: ۱۳۳۹ شمسی)درباره وی گفته‌است: جذبه عشق الهی به غبار رسید و او سوخت.

دلم دارد بدان زلف چلیپا                            همان الفت که با زنار ترسا
گره از کار مجنون کی گشاید                کسی که عقده زد بر زلف لیلی
بسی تند است و سرکش آتش عشق        ولیکن خار از او ترسد نه خارا
ندیدم هرگز این آشفته دل را                           مگر در بند آن زلف چلیپا
 یکی شد شیخ و آن دیگر برهمن                 که دارد عشق در سرها اثرها
نبودی کوه کندن کار فرهاد                          گرش شیرین نبودی کارفرما
چو لا خواهی شدن مگذار مگذار                      درون خانه ی دل غیر الله
اگر مشتاق صاحب خانه باشی                      ندارد فرق مسجد با کلیسا
چنان خرگاه لیلی سایه افکند                 که مجنون گم شد اندر راه صحرا
   سری را کآتش عشق است در دل                        نمی‌گنجد عقال عقل برپا
   کسی کز تیشه کوه از پا فکندی                   فکندش تیشه ی عشق تو از پا
دلا سستی مکن در خوردن غم                       که زین دارو توانی شد توانا
 غبارا! زین میان برخیز برخیز                        که با خود می نشاید بود و با ما