دیوان باباطاهر

نویسنده: بابا طاهر عریان
به کوشش : وحید دستگردی - منوچهر آدمیت
ناشر: اقبال
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 102
اندازه کتاب: رحلی گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1380 - دوره چاپ: 9 

مروری بر کتاب 

گنجینه ادب پارسی

«دیوان شعر باباطاهر» مشتمل بر اشعار باباطاهر عریان همدانی که استنساخی از متن تصحیح یافته مرحوم وحید دستگردی است که از صحیح ترین نسخه ها می باشد. درج معانی دشوار در پایان کتاب گامی است در جهت فهم ابیات زیبای باباطاهر. این اثر ماندگار از سری گنجینه ادب پارسی است که چاپی نفیس و زیبا دارد.

تن محنت کشی دیرم خدایا 
دل حسرت کشی دیرم خدایا

زشوق مسکن و داد غریبی 
به سینه آتشی دیرم خدایا

بی ته یا رب بستان گل مرویا 
اگر رویا کسش هرگز مبویا

بی ته هرکس به خنده لب گشایه 
رخش از خون دل هرگز مشویا

باباطاهر معروف به باباطاهر عریان، عارف، شاعر فارسی تبار و دوبیتی سرای اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم هجری (سده ۱۱م) ایران و معاصر طغرل بیک سلجوقی بوده است. بابا لقبی بوده که به پیروان وارسته می‌داده‌اند و عریان به دلیل بریدن وی از تعلقات دنیوی بوده است. در میان مردم لر لقب بابا به پیران و مرشدان اهل حق نسبت داده می‌شود.

باباطاهر در شعرهای خود از کلمات و اصطلاحات لری استفاده کرده و مردم لرستان این را دلیلی بر لر بودن وی می‌دانند. مردم لر به پیران و مرشدان اهل حق لفظ بابا را نسبت می‌دهند و این دلیل دیگری است که باباطاهر از اهالی لرستان بوده است. باباطاهر را در گویش لری بّاوطاهِر تلفظ می‌کنند.

مو آن رندم که نامم بی قلندر
نه خون دیرم نه مون دیرم نه لنگر
چو روز آیه بگردم گرد گیتی
چو شو گرده به خشتی وانهم سر 

ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده وینه دل کنه یاد
بسازم خنجری نیشش ز پولاد
زنم بر دیده تا دل گرده آزاد 

خداوندا که بوشم با که بوشم
مژه پر اشک خونین تا که بوشم
همم کز در برانن سو ته آیم
تو کم از در برانی واکه بوشم 

هزارت دل بغارت برده ویشه
هزارانت جگر خون کرده ویشه
هزاران داغ ویش از ویشم اشمر
هنی نشمرده از اشمرده ویشه