رمان احمد پوری، این شانس را به خواننده می‌دهد تا یک بار دیگر، لذت خواندن یک رمان ایرانی نوشت را تجربه کنید. شما در این اثر خط سیر داستانی منظم دارید، شخصیت‌پردازی‌های خوبی برای‌تان آماده شده است. با وجود این‌که در رمان اهمیت زیادی برای تصویرسازی قائل نمی‌شوند، اما فضاسازی‌ها کامل هستند.

شما درون فضا قرار می‌گیرد و ساختن تصویرهای دور و برتان بیشتر به خودتان واگذار می‌شود. رمان سر فرصت و حوصله شما را در میان فضاهای گوناگون اثر (تهران، تبریز، باکو، استالینگراد) جابه‌جا می‌کند.نکته‌ی مثبت دیگر رمان، دیالوگ‌های آن هستند که نه آن‌قدر بلند هستند که حوصله‌تان را سر ببرند و نه آن‌قدر کوتاه که شما در جای خود بمانید که الان چی شد؟

کتاب «دو قدم این ور خط» درباره ی زمان است؛ اگر زمان را خطی مستقیم بدانیم که یک سرش گذشته است و سر دیگرش آینده به سادگی می شود رفتن به این ور و آن ورش را باور کرد. شخصیت اصلی کتاب احمد است که اتفاقا ویژگی های مشترکی با نویسنده اش «احمد پوری» دارد.

رمان از گفت‌و‌گوهایش در جهت پیش‌برد اثر استفاده‌یی کلیدی می‌کند و در لابه‌لای حرف‌های معمولی، چیزی را که هدف نگارش این رمان است را بیان می‌کند: سفری در جستجوی رسیدن به حقیقت و حقیقت به معنای صرف و ناب آن.ماجرای داستان از این قرار است که راوی عاشق شاعری به اسم آخماتوآ می شود و این امکان را می یابد که بتواند در طول زمان سفر کند و نامه ای را به دست او برساند.