دنیای داستانی میلان کوندرا

دنیای داستانی میلان کوندرا

نویسنده: وتسلاو کواتیک
مترجم: عیسی سلیمانی
ناشر: نگیما « نگار و نیما »
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 264
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1385 ~ 1382 - دوره چاپ: 2 ~ 1

مروری بر کتاب

واژه ی «اگر» به عنوان امید همیشه گول زننده که همه چیز خوب می شد اگر به طرزی دیگر تصمیم گرفته بودیم اگر می توانستیم از سیر زمان بالا رویم و سیر و ترقی امور را تکرار کنیم.این فرض نظریه ای را رد می کند که طبق آن اشتباهات جدیدی را مرتکب می شدیم و یا در خطاهای قدیمی خودمان گیر می کردیم.

گمان می کنم اگر می توانستیم تصمیم هایمان را طبق داشتن تجربه ی عمل هایمان بگیریم به طوری معقولانه تر و حکیمانه تر زندگی می کردیم...شهرت میلان کوندرا به عنوان یكی از رمان‌نویسان بزرگ معاصر تثبیت شده است و به همین دلیل است که در سال 1983 درجه دكترای افتخاری دانشگاه "میشیگان"را از آن خود می‌کند. آن چیزی که رمان را به طور اساسی از قصه متمایز می‌کند، این است که رمان به طور اساسی به کتاب وابسته است.

رمان‌نویس خود را کنار می‌کشد. بن‌مایه و شکل رمان، فرد در انزوایش است، فردی که دیگر قادر نیست عقاید خود را که درباره مهم‌ترین اظطراب‌ها و دغدغه‌های خاص خودش است، بیان کند. او حیران مانده و نمی‌تواند هیچ اظهار نظری بکند. نوشتن یک رمان یعنی بازنمایی زندگی بشری تا حد نهایی‌اش. کوندرا نیز تحول رمان را به یکی از اساسی‌ترین تغییر و تحولات تاریخ مرتبط می‌داند. ادبیات رفتاری جانشین سنت شفاهی شده است و در واقع کتاب جانشین راوی شده است. به نظر کوندرا مهم‌ترین و بلندآوازه‌ترین گوهرهای نثر اروپایی از تلاقی این دو سنت به وجود آمده است.

کتاب، متضمن ده نوشته درباره آثار "میلان کوندرا "است که در عین حال پاره‌ای از آرای او در خصوص رمان، آورده شده است .در کتاب نوشته‌هایی از این دست به چشم می‌خورد" : موضوع‌ها و مواد خام رمان‌های کوندرا، سخنان قدیمی ادبیات است که می‌توان سرچشمه‌هایش را در اسطوره‌شناسی قدیم، کتاب مقدس، حکایت‌های رنسانس و قصه‌های فلسفی عصر روشنگران یافت : عشق و خیانت، شوخی و انتقام، بچه سر راهی (رها شده) در مسیر جریان آب در یک صندوق، چهره‌های اسطوره‌ای نارسلیسی، دافینس و کلوئه، دون ژوان و هملت، موضوع‌های غنایی و مرز سبکی و سنگینی، یاد و فراموشی، میرایی و نامیرایی، اما راوی با روش‌های مختلف سرچشمه کهن این مفهوم‌ها را با شیوه نا مستقیم ابهام و احتمال مدرن آشکار می‌کند و آنها را با روشی طنزآمیز که غیر مترقبه می‌نماید از طریق مفهوم‌های وجودی کاملا معاصر پدیدار و آشکار می‌سازد ...

در رمان‌های کوندرا، موضوع‌ها و تحقیقات مردم شناختی ثمره یک تامل فلسفی نیستند، بلکه نتیجه کاربست هنرمندانه و بسط موضوع‌های از قبل، موجود در اولین داستان‌هایش و در برخی از مجموعه تک گویی‌هایش می‌باشند ...معنای رمان شوخی فقط در چهار تک گویی داستانی خلاصه نمی‌شود .بلکه "معنای کلی "رمان از معماری و ساختار چندآوایی، از ستیز و ترکیب بین اجزای ظاهری و معنای شناختی‌اش استخراج می‌شود، که نه تنها ذهنیت راوی، بلکه حتی در فراسو، "خود فریبی "راوی را نیز آشکار می‌کند .

ویژگی چندآوایی و پویایی ساختار روایتی، به ویژه در آخرین بخش رمان یعنی بخش هفتم ظاهر می‌شود که در این بخش، صداها و چشم‌اندازهای سه شخصیت در ریتمی سریع و مختلف به تناوب عوض می‌شوند ....عقاید کوندرا در مورد رمان بر پایه دو پیش فرض است :اولی عقیده‌ای است که در مورد کشف و افشای جنبه‌ای جدید از وجود (و هستی) بشر، نقش اساسی برای فرم داستانی، یعنی به تنها اصل اخلاقی ارزشمند رمان دارد ...دومین نظریه اساسی بوطیقای رمان کوندرا نظریه مستقل بودن رمان به عنوان فرم هنری خودمختار می‌باشد ...