خزران ؛ اسرائیلیان از بنی اسرائیل نیستند

خزران

نویسنده: آرتور کستلر
مترجم: محمد علی موحد
ناشر: خوارزمی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 311
اندازه کتاب: رقعی لب برگشته - سال انتشار: 1361 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : نو ؛ لبه برگشته کتاب سائیدگی مختصری دارد

مروری بر کتاب 

خزران یا خزرها قومی ساکن در شمال و شمال غرب دریای خزر بودند. حوالی سال ۷۴۰ میلادی آنها در برابر پیشروی لشکریان اسلام ایستادگی کردند و آنگاه که بسیاری از همنژادان ترکشان به اسلام گرویدند، خزران به دین یهود روی آوردند و کوشیدند به عنوان نیروی سومی در میان اسلام و مسیحت، استقبال خود را در رویارویی با خلافت بغداد از یکسو و با امپراتوری قسطنیه از سوی دیگر حفظ کنند.

دولت یهودی خزر تا حدود ۵۰۰ سال بعد با افت و خیز موجودیت خود را حفظ کرد. پس از آنکه روس ها با امپراتوری بیزانس کنار آمدند و به مسیحیت گرویدند با پشتیبانی قسطنیه بر متصرفات خزران تاختند و دولت خزر در سراشیبی تلاشی قرار گرفت. یهودیان خزری در اثر ضربات اقوام مهاجم به سوی اوکراین و مجارستان و لهستان رانده می شدند تا سرانجام طوفان عظیم ایلغار تاتار برخاست و آخرین رمق زندگانی خزران در زیر ستم ستوران مغول به سرآمد . آخرین ذکر یاد از خزرها به عنوان یک ملت در تاریخ ۴۷-۱۲۴۵ میلادی در اختیار است و پس از آن، تومار این ملت و دولت در هم پیچید.

کلستر با استناد به قضیه خزران که عمداً آن را “قبیله سیزدهم” (علاوه بر ۱۲ قبیله اولیه بنی اسرائیل) می نامد، و نیز ذکر دیگر مستندات، اختصاص نژادی دین یهود را نفی می کند و اظهار می دارد که “یهودی را نمی توان نژادی خاص به شمار آورد ، تنها چیزی که یهودی را از غیر یهودی می سازد، مسئله مذهب است...

خزرها کنفدراسیونی از اقوام کوچ‌نشین ترک‌زبان و از جداشدگان از خاقانات غربی ترک بودند که در اواخر سده ششم میلادی در شمال دریای خزر و شمال قفقاز یکی از موفق‌ترین دولت‌های اروپای شرقی در قرون وسطی را پایه گذاردند. آنها همسایه خلیفه‌گری اسلامی و پادشاهی روم شرقی بودند.

هرچند منشاء نام خزر و سرآغاز تاریخ آنان به خوبی دانسته نیست اما با قطعیت می‌توان گفت که خزرها در اصل ساکن شمال قفقاز و بخشی از خاقانات ترکی غرب بودند. آن‌ها در سده ششم میلادی با ایرانیان تماس داشته و در جریان لشکرکشی هراکلیوس امپراتور بیزانس علیه ایران ساسانی وی را یاری رساندند. خزرها در ابتدای سده هفتم از امپراتوری ترکان در شرق خود مستقل شدند اما در میانه‌های همین قرن اعراب مسلمان تا شمال قفقاز پیشروی کرده و از آن پس تا میانه‌های قرن هشتم سلسله‌ای از جنگ‌ها میان این دو قدرت رخ داد.

عرب‌ها ابتدا خزرها را در سال ۶۶۱ وادار به تسلیم دربند کردند، اما در سال ۶۸۵ خزرها با یورش مجدد تا جنوب قفقاز پیش رفتند. پس از جنگ‌های متعدد در دهه ۷۲۰ در ارمنستان ناچار به عقب‌نشینی به شمال قفقاز شدند. با این حال پیروزی‌های اولیه آن‌ها اهمیت بسیاری در جلوگیری از گسترش مرزهای شمالی حکومت اعراب به سوی اروپای شرقی داشت. با عقب‌نشینی خزرها به سمت شمال پایتخت خزرستان از سال ۷۳۷ شهر آتیل در نزدیکی دلتای ولگا شد و آن‌ها کوه‌های قفقاز را به عنوان مرز جنوبی خود پذیرفتند...