خاطرات یک گیشا

نویسنده: آرتور گلدن
مترجم: مریم بیات
ناشر: سخن
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 640
اندازه کتاب: رقعی گالینگور روکشدار - سال انتشار: 1380 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : نو

مروری بر کتاب

خاطرات یک گیشا داستان دو خواهر ژاپنی است که بعلت فقر به شخصی فروخته میشوند و داستان حول زندگی خواهر کوچکتر بنام سایوری است.اینکه او را از کوچکی تربیت میکنند که در آینده یک گیشا شود ، چیزی مثل ساقی یا مهماندار مردان که طی مراسمی خاص صورت میگیرد و نیاز به آموزش دارند.

همه وقایعی که سایوری در درازای رمان از سر میگذراند به خاطر علاقه ای است که از نوجوانی به کسی به نام «رییس» دارد. سایوری متوجه عشق و دلبستگی زیادش به رئیس میشود. ولی در ادامه، آنچه که از رییس مشاهده میکند بی تفاوتی اش در برابر توجهات سایوری است....

در رمان خاطرات یک گیشا دختر زیبا و کوچکی به نام «سایوری» از دهکده‌ای فقیر در ژاپن به شهر می‌آید و ناخواسته قدم در راه گیشا شدن می‌گذارد. در فرهنگ ژاپنی «گی» به معنی هنر و «شا» به معنی شخص است و گیشا یعنی «هنرمند». گیشاگری یک حرفه‌ هنری در میان ژاپنی هاست، چرا که به گیشا، چون هنرمندی می‌نگرند که با عرضه کردن هنر و ظرایفی که بدان آراسته است، روح اطرافیانش را تلطیف می‌کند. برای گیشا شدن تعلیمات خاصی لازم است و نیاز به آموزش طولانی دارد.

سایوری از نوجوانی به کسی به نام «رئیس» دلباخته می شود، اما برای سالیان درازی این عشق را از همگان مخفی می‌کند تا اینکه بعد از تبدیل شدن به یک گیشای معروف اتفاق عجیبی برای او می‌افتد و....

در آغاز این داستان، نیتا سایوری به توصیف رویاگونه خانه و محل زندگی‌شان می‌پردازد. خانه‌ای که او بر آن نام شنگولی را گذاشته است. در خلال توضیحات او خواننده متوجه سختی‌ها و دشواری‌های ویژه زندگی سایوری می‌شود. در حالی که وی تنها به جنبه‌های رویایی و گیرای آن دوره از زندگیش توجه دارد و آنسان که پیداست از سختی‌های آن غافل است. قطب منفی داستان، بیش از همه در منش «هاتسومومو» بازتاب یافته است. دشمنی کینه توزانه او در برابر سایوری حسی از انزجار را در خواننده ایجاد می‌کند و از همین نقطه بار دراماتیک داستان شکل می‌گیرد.

ولی موضوعی که در این کتاب نگریستنی است، زندگی گیشاهای ژاپنی است. زندگی گیشاهای ژاپنی برای کسانی که همواره شایعات و اخبار پراکنده‌ای از زندگی آنها دریافت کرده اند، کنجکاوی‌های فراوانی را برانگیخته است، چرا که آداب و رسوم حاکم بر زندگی شخصی و اجتماعی این کسان دچار گونه‌ای حالت نظامی‌وار است که به هیچگونه همانند شغلشان نیست. در ژاپن تا چند دهه قبل این عده را از هنرمندان به شمار می‌آوردند و پافشاری ویژه‌ای بر حضور آنان در مراسم گوناگون سنتی و ملی داشتند، ولی کم کم در دوره کنونی از منزلت این کسان به گونه چشمگیری کاسته شده و در رده اشخاص حاشیه‌ای و پایین اجتماع دسته بندی می‌شوند.