می‌گویی در چوبی را بگذارند ته اتاق، روبروی پنجره قدی، توی سه کنج. مزدشان را می‌دهی و درِ خانه را می‌بندند و می‌روند. روی دورترین مبل اتاق نزدیک کتابخانه‌ات می‌نشینی و از دور نگاهش می‌کنی.

نگاهت توی ترک‌های چوب فرو می‌رود و زیر سنگینی در سیاهی می‌رود. تن کوفته‌ات را از مبل جدا می‌کنی، می‌روی آشپزخانه کتری را پر می‌کنی و می‌گذاری سر گاز. زنگ تلفن دو بار که صدا می‌کند گوشی را برمی‌داری....

قطار به پیج می رسد . سیا از پیچ بیرون می پرد . نگاه ها خیره او می شود .
روی یکی از صندلی های خالی می پرد ، کنار دخترکی شش هفت ساله ، نفسی تازه می کند ، می گوید :
« دیدی چی شد ؟... منو جا گذاشته بودن .»
« کی ؟»
«خیلیا . تو می ترسی ؟»
« از چی ؟»
« من .» ...

داستان‌های "حفره‌ای در آینه" سعی در بازنمایی گوشه‌ای از مسائل روزمره انسان شهری معاصر را دارد. مسائلی که خواست گروه، نژاد، جنسیت و طبقه خاصی نیست. راوی داستان‌ها می‌کوشد ضمن نزدیکی به عالم ذهنیات از عینیات و کنش‌های شخصیت‌ها غافل نماند و هر جا که لازم می‌نماید پرتوی نوری بر هستی‌شان بیفکند. آدم‌هایی که در شکلی پنهان گاه به جنگ با خود مشغولند و گاه در ستیز با محیط بیرون. شخصیت‌هایی پرتضاد در موقعیت‌هایی که شاید برای تک‌تک ما آشناست.

از سویی دیگر برش‌هایی از شرایط اجتماعی معاصر نیز در پس‌زمینه داستان‌ها دیده می‌شود. نویسنده همچنین در تعدادی از قصه‌ها به دل مشغولی‌های زنانه پرداخته است، بی‌آنکه لزوماً چنین حرکتی به معنای زن مداری تمام داستان‌ها باشد. هر چند که گونه‌ای از جزئی‌نگری زنانه لاجرم در پاره‌ای از روایت‌ها دیده می‌شود.