حاشیه ای بر مبانی داستان

حاشیه ای بر مبانی داستان

نویسنده: ابوتراب خسروی
ناشر: ثالث
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 152
اندازه کتاب: رقعی - سال انتشار: 1388 - دوره چاپ: 1

مروری بر کتاب

این کتاب تئوری هایی در باب داستان نویسی را مرور و تحلیل می کند و مقالاتی را درباره تئوری های داستان با تکیه بر مقوله داستان ایرانی ارائه می دهد. خسروی در بخشی از این کتاب اشاره می کند: وجه غالب هنر ناشی از اندیشه است؛ آن طور که اثر هنری به مثابه شیئی ایجادشده بر مخاطب تأثیر حسی ایجاد کند که این تأثیر حسی به تحول منجر می شود؛ بنابراین داستان شیئیتی است که مشخصه نوع اندیشه نویسنده را دارد.

در آثار خسروی زبان ویژه‌یی را که تمایل به باستان گرایی، کهن الگویی و بازگشت به زبان متون مقدس دارد، می‌بینیم. گفت وگوی متن‌های گوناگون و بینامتنیت در آثار خسروی دیده می‌شود.نوشته‌های خسروی بوی رویا و اسطوره می‌دهند و به همین دلیل همه زمانی و همه مکانی اند. زمان در این آثار می‌شکند. آثار خسروی انسان را به درنگ، اندیشیدن و استغراق در واژه‌ها دعوت می‌کند. موضوعاتی مثل هستی، مرگ، عشق و انسان که با استحاله‌های پی در پی در آثار وی وجود دارند از موضوعات اصلی کارهای اوست ؛ کلمه، کلیدواژه اصلی آثار ابوتراب خسروی است. «کلمه» در آثار خسروی اصالت دارد.

ابوتراب خسروی بی اغراق تأثیرگذارترین رمان ها را در کارنامه ی ادبی خود داشته و توانسته است فرم های بدیع و روایت های خلاقانه ای در داستان ها و رمان هایش ارائه کند و چه کسی بهتر از نویسنده ای تا بدین پایه مجرب برای انتقال تجربه های نغز داستان نویسی اش.

بایست دقت کرد خسروی تئوری پردازی نیست که گزاره های غیرعملی و انتزاعی صادر کند، او رمان نویسی ست بسیار موفق و در عین حال بسیار مسلط بر نظریه های ادبی و اگر در خصوص مبانی داستان نویسی حاشیه پردازی و نظرورزی می کند، به طور دقیق ما به ازاهایش را می شناسد و می تواند خواننده را پابه پا راهبری کند تا با مداقه هایش تصویری روشن، یگانه و راهگشا از جهان داستان و داستان نویسی به دست دهد. این کتاب شامل 15 فصل است، فصل های گیرا و پیش برنده ای همچون شکل نوشتن و «خیال» و «ماهیت داستان» ، «موضوع روایت» ، «زاویه دید» ، «چگونگی شکل گیری داستان» و « گفت و گو در داستان » و....

« داستان نویس با استفاده از واژه ها، هارمونی ای از اصوات ، شخصیت ها و وقایع در مکان های موازی با جهان واقعیت ایجاد می کند تا آن ها به رفتار اندیشه ی منتج به خلاقیت ادبی اش درآید. در واقع تأثیری که اثر در مواجهه با مخاطب مرتبط با اثر ایجاد می کند، ایجاد معنایی است که نویسنده در هنگام خلاقیت به آن اندیشیده و این همان استراتژی اثر است. بنابراین استراتژی نویسنده ایجاد معنایی متناسب با تاکتیک مورد اجرای اوست.