جریانهای اصلی تاریخ نگاری در دوره پهلوی

جریان های اصلی تاریخ نگاری در دوره پهلوی

نویسنده: سیمین فصیحی
ناشر: نوند
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 399
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1372 - دوره چاپ: 1

کمیاب - کیفیت : در حد نو _ نو

مروری بر کتاب 

در آغاز، علم تاریخ در بیشتر کشورهای شرق و غرب، علمی ناشناخته بود و فقط در ایران وقایع روزانه در بار و رویدادهای کشور را در روزنامه ها، آیین نامه ها، خداینامه ها، تاج نامه ها، سالنامه ها و شاهنامه ها می نوشتند.اما این بدان مفهوم نیست که در آن دوره، تاریخنگاری به مفهوم امروزین رواج داشته است، بلکه بر عکس در ایران عصر باستان تاریخنگاری اهمیت زیادی نداشت و حتی یک اثر تاریخی واقعی که متعلق به این دوره باشد در دست نیست.اشپولر می گوید: « در میان نوشته های جوامع زردشتی بعد از اسلام و در میان آثار فارسیان هند هیچ اثر واقعی تاریخی، چه از ریشه قبل از اسلامی و چه بعد از اسلامی دیده نمی شود.

بخش اعظمی از این رساله به تتبعات تاریخی شرق شناسان و ایران شناسان اختصاص یافت و در آن میان ضمن اشاراتی گذرا به تاریخ نگاران این جریان، شاخص ترین آنان خانم لمبتون، مورد نقادی و عیارسنجی همه جانبه قرار گرفت. تفصیل این ماجرا را می توان در بخش نخست این رساله جستجو کرد. باقی می ماند دو تاریخچه از تاریخنگاری ایرانی که اولی به تاریخنگاری ایران تا دوره پهلوی و دومی به منظور کلی و عمومی تاریخنگاری دوره پهلوی پرداخت.

در تاریخ نگاری دوره پهلوی، چهار جریان را می‌توان تشخیص داد:
... قشر مذهبی جامعه که معتقدند؛ سیاست اسلام زدایی رژیم پهلوی عامل اصلی سقوط آن بوده است.

فهرست

بخش اول: کلیات
فصل اول: مختصری از تاریخ نگاری در ایران تا عصر پهلوی
فصل دوم: تاریخ نگاری در دوره پهلوی

بخش دوم: جریان های اصلی تاریخ نگاری در دوره پهلوی
فصل اول: جریان شناسی شرق
فصل دوم: جریان ناسیونالیستی
فصل سوم: جریان آکادمیک
فصل چهارم: جریان مارکسیستی